finnur.com

Við hittum jólasveininn á förnum vegi í Tívolí um síðustu helgi. Hann var hress og rjóður og bað að heilsa. Fjölskyldan í Rundforbiparken sendir hátíðarkveðjur um veröldina víða. Við sjáumst kannski um jólin heima á Íslandi, við lendum á Keflavík eftir u.þ.b. sólarhring.

Það var undarleg tilfinning sem greip um okkur í morgun, rétt eftir að fyrsta tillaga til vöknunar hefði verið slegin út af borðinu með svokölluðum "snooze"-takka. Húsið gekk til í hægum bylgjuhreyfingum. Ég veit ekki með Finn en tilfinningin sem greip mig var hræðsla. Þeir sem þekkja mig vita hversu illa mér er við þetta afl jarðar og áður en ég hafði náð að hugsa þá var hjartað komið á fulla ferð. Hjartslátturinn þyngdist töluvert þegar ég gerði mér grein fyrir skjálftanum og eftir að honum lauk, þá sveif á mig gömulkunn máttleysistilfinning. En sem betur fer, eins og mörgum er einnig kunnugt, þá á ég svo óskaplega létt með svefn að ég náði að svífa inn í draumalandið á ný og ná jafnvægi í líkamsstarfsemi ;-) Ótrúlegt alveg, ég sem hélt að ég væri óhult fyrir skjálftum búsett í Danmörku þar sem engin eru skjálftasvæði.

Eins og eitt pund af flórsykri er núna búið að fara síðasta sólarhringinn í glassúrframleiðslu á piparkökurnar. Uppskrift númer 2 var flött út í gær og bökuð. Baldri þótti aðalatriðið að fá að hræra upp í glassúr og þekja kökurnar (já og þá meina ég þekja ). Ilmurinn af piparkökunum er svo sannarlega til marks um að jólin nálgast senn. Nú eru ekki nema 10 dagar í að við hlunkumst niður á flugbrautina í Keflavík, ætli það verði jafn hvasst og síðast? Í öllu falli verður spennandi að finna leiðina út úr völundarhúsi Leifs þar sem alltaf er verið að smíða, breyta og bæta. En svona er þetta víst á flestum flugvöllum, að minnsta kosti þeim sem ég hef dreypt fæti niður á undanfarið (dublin, seattle, chicago, fargo, skopje og kaupmannahöfn) þar eru tímabundnir veggir með tímabundnum leiðbeiningum. Ekkert er víst varanlegt í þeim bransa, eða í lífinu yfirleitt ef út í það er farið... En nú er skammt í að maður fari yfir strikið í vangaveltum þannig að ég set punkt hér .

Við keyrðum í gær upp í sveit til að fagna komu jólanna með starfsfélögum Fuz og höfðum einmitt á orði að það væri ekkert voða jóló með græna grasið allt í kring. En jólin koma innan frá og því um að gera að njóta undirbúningsins í faðmi fjölskyldunnar á eftirfarandi hátt; jólatónlist, jólaskraut, jólaföndur, jólabakstur etc. Það versta er þegar spenningur í börnum verður svo mikill að þau passa ekki inn í fallegu myndina (rauðar, kaldar eplakinnar, kókó í bolla, nartandi í smákökur, föndrandi jólaskrautið við blíða röddu Svanhildar Jakobs....) og eru meira í að slást og rífast og vilja helst bara vera úti að leika með nágrannakrökkunum. Svona er það víst að verða fullorðinn. Með tilbúnar væntingar og búin að gleyma óþreyjunni sem fylgir komu jólanna.

Má ég fara með Alfreð í ballet? Heyrði ég rétt, ballet? Baldur kom inn rosa spenntur í dag og spurði hvort hann mætti fara með Alfreð skólabróður og nágranna sínum að horfa á systur hans í ballet í dag. Jú, jú mín vegna en ég verð að tala við mömmu hans og fá þennan ráðahag staðfestann. Úps, hún var víst á nærbuxunum en það var víst ekki stórtökumál þannig að við ræddum um skipan mála í flíspeysunni og sloggi nærbuxum. Baldur fór með Alfreð að horfa á ballet systurinnar. Aðeins frábrugðið... Ég er búinn að vera að dúlla svolítið í eldhúsinu í morgun, tja nánast bara allan dag. Núna er marsipaneplakakan að taka sig á borðinu og kjúklingurinn í marineringu við hlið piparkökudeigsins. Hjörtur og Kolbeinn eru á leiðinni uppeftir til okkar til að gera og græja piparkökur seinnipartinn. Jólaböllin og -skemmtanirnar eru að hefja innreið sína þetta misserið og nú eru Hanna og Ásta uppi í Birkeröd að taka þátt í jólafagnaði íþróttafélagsins Skjold þar sem Hanna kennir á miðvikudögum. Vonandi st

Á þessu síðustu og mestu tímum er ógalið að líta svolítið í eigin garð. Það gerði ég í allt sumar.... og tók myndir af því ferli. From Garðurinn Ég og Hanna tókum á leigu garðskika hérna útfrá bakvið róló og fórum í gegnum jómfrúarsumarið okkar með hann. Amma Valla kom sterk inn í apríl í plægingu og standsetningu sem skapaði grundvöll allrar framþróunnar þaðan í frá. Ýmislegt var reynt og rekið sig á. En í sumarlok held ég að við höfum bara verið nokkuð sátt. Smá endurhönnun var gerð á bréfsnepli á eldhúsborðinu eitt kvöldið og svo var pælt upp og sáð grasi í eitt hornið svona til frekari yndisauka. Hanna var ekki alveg að kaupa "freestyle" útlitið sem er víst þó í tísku í garðaheiminum. Einnig skelltum við upp moltukassa sem gleypir við lífrænum úrgangi okkar í hverri viku. Stundum er þetta ekki ósvipað og í heimi viðskiptanna: það þarf að henda úrganginum í safnhaug til rotnunnar og til nytja næstu kynslóða í formi áburðar.....

Hrúga af sultu á glóðvolgu ítalska speltbrauðinu. Baldur Freyr lét öll tilmæli um hófsemi í sultumokstri sem vind um eyru þjóta, haugurinn bar þess merki. Svo var bitið í. Og sjá, hér losnaði loksins þessi hægri framtönn sem hafði dinglað svo lengi framan í okkur. Þá eru þðr dottnar fimm vinkonurnar og tvær holur bíða þess að verða fylltar. Ásta Lísa er líka að taka ýmis skref áfram. Núna í dag var ekki lengur málið að vera með ermakúta í sundinu. Ég myndi álykta að þetta komi til eftir að við feðginin höfðum verið að prófa að synda án kúta í barnalauginni . Það kom ekki til mála að taka kútana einu sinni með út að sundlaugarbakka. Í staðinn fengum við okkur bara frauðplastskút á bakið og busluðumst með hann á bakinu milli heita pottsins og barnalaugarinnar. Hún er að verða bara nokkuð brött í buslinu stelpurófan. Hef engar áhyggjur af ákveðninni né þrjóskustuðlinum, það er allt til staðar....

Spennandi og skemmtlegt. Gaman er að undirbúa og elda góðan mat. Stemningin nær svo hámarki þegar tekið er til matar síns og innbyrtar eru kræsingarnar. Hitt er svo aftur leiðinlegra verk að skafa og skrúbba pottana, en alverst er að skrapa mínútugrillið sem hefur verið baðað klísturkenndri en hinni mjög svo gómsætu maríneringu. Einhvern vegin þannig datt mér í hug að efnahagsmálum Íslands væri háttað þar sem ég stóð og skrapaði þaulsetna ábakaða maríneringuna. Allt er leyft og í sóma á meðan stemningin er há, fáir virðast fást til að hreinsa upp í brunarústunum. Og jú, panódíl pillum er spítt út til múgsins með hálfvolgum yfirlýsingum um mögulega ábyrgðarköllunnar sukkaranna og glæframanna. Þó virðist mér skína í gegn að Jón Ásgeir verði látinn taka hin þungu högg Davíðs sem hefur beðið lengi í bláa horninu. Þetta verður hanskalaust og undir yfirskini "þjóðarréttlætis" og tvær eða fleiri flugur slegnar í einu: blóð fyrir múginn, Jón kýldur kaldur eftir langa bið Davíðs, góð

Það er komið upp að ákveðnum þröskuldi í náttborðinu. Enn og aftur hefur mér lukkast að setja of margar bækur í gang: Slash - frásögn þessa geðþekka krulluhauss frá uppruna Guns 'n Roses. Vel skrifuð, skemmtileg og fróðleg Managing Humans - umbúðalaus og hnellin 15+ ára reynslusaga úr hugbúnaðarbransanum í Sílikondal Með bakið í heiminn - sýn fréttakonunnar norsku, Åsne Seierstad, á lífið og baslið í Serbíu á meðan hún dvaldi þar frá 2000-2004

Á síðustu 4 vikum eða svo hef ég dvalið helminginn í Bandaríkjunum, Seattle nánar tiltekið. Þar hef ég tekið eftir nokkrum sérkennum og merkilegheitum: Öryggisgæsla hefur aukist við innkomuna frá því á síðasta ári. Núna er krafist fingurskönnunar á öllum 5 fingrum beggja handa, plús mynd. Í fyrra voru þetta bara vísifingurnir og mynd. Ég fékk líka að rúlla í gegnum landbúnaðarafurðaskannann þeirra. Þrátt fyrir að vera langt því frá Framsóknarmaður, ég hef bara litið út fyrir að vera með sveitasæluna í töskunni. Kaffibúllur, þær eru svo margar að það jaðrar við að maður fái upp í kok. Í stofnborg Starbucks, Seattle, er þetta sérlega áberandi: tully's, seattle's best, starbucks, ofl ofl Mér fannst alltaf vera lykt plantað út um allt. Á hótelunum, klósettunum, verslunarmiðstöðvum ofl. Einhvern vegin alltaf sama væmna blómalyktin, eða hvað svo sem það átti að líkjast. Þið áttuð kannski von á þessu, en ég verð að segja nokkur orð um salernin þarna ytra. Fyrir það fyrsta eru þau með

Af hverju get ég ekki notað eirðarleysið í að sinna þeim verkefnum sem fyrir liggja í stað þess að vafra um í tóminu (lesist: alnetinu) og verða einskis vísari?? og btw. getur e-r útskýrt upphaf heimsins?

Þá er litla skvísa orðin 4 ára! Við hófum daginn með uppdekkuðu borði, kertaljósi, brauðmeti og svo súkkulaðiköku með íssneið. Hvernig væri að hafa alla morgunmata upp á þennan máta? Gjafastund var næst á dagskrá og það var aldeilis fjör í tuskunum þegar barnavagninn, skiptisettið og dúkkan voru tekin upp. Litla mamman varð rosa glöð og það varð eiginlega mesta basl að komast af stað út úr húsi í leikskólann. Var bara svo mikið að gera í mömmó. Nokkurs konar fiskibollur voru með í för upp í leikskóla, en það voru brauðbollur með hlaup-fiskum sem Ásta deildi út til hinna krakkanna með miklu stolti. Þau fengu að syngja afmælissönginn en hann var bæði afþakkaður á heimaslóðum sem og í leikfimitímanum seinni partinn. Ætli við förum ekki í 2. hluta súkkulaðikökunnar innan skamms. Spurning með rjómaafbrigði í þetta skiptið....

Sunnudaginn 19. Okt var nóg að gera. Pabbi í heimsókn og ég þvældist milli strætóstoppanna við E47 hraðbrautina til að reyna að finna Sigrúnu, Nínu og Vilhjálm eftir að ég hafði farið í Brede bakaríið. Við snæddum ljúfan dögurð og ræddum um heima og geima til kl eitt þegar ég skutlaði hresinunni niður á stöð. Stuttu síðar brunuðum við litla fjölskylda niður á flugvöll til að skila mér í Terminal 2 sem fyrsta stopp til Redmond. Ferðin hófst sem fyrr með innritun hjá SAS og öryggisskoðun í gegnum hraðbrautina , ansi gott að geta sparað sér smá tíma. Að venju var allt snuðrulaust í innritun og öryggisskoðuninni þannig að þá var bara að fá sér smá matarbita fyrir flugið. Um borð var rafmagnstengið í sætinu eitthvað að stríða mér þannig að ég óttaðist að rafhlaðan kláraðist í fartölvunni og myndi stöðva vinnuflæðið. Ég var nefnilega líka að lesa mér til um námskeiðið til að vera svolítið undirbúinn. Sólbakaði flugþjóns-Svíinn reddaði þessu með því að koma með þær lykilupplýsingar að rafkerf

... hvað það er gott að vera kominn heim! Að rúlla inn á lestarstöðina í Skodsborg í glampandi haustsólinni með útsýnið yfir Eyrarsundið var róandi og góð tilfinning. Að stíga inn á parketlagt heimilið í stað hótelteppanna var góð tilfinning. Að hita sér grænmetissúpu og hýðishrísgrjón var endurnærandi. Að skera niður nýbakaða hjónabandssæluna og setja í frysti færði mig aftur til baka á rétta braut. Ég er kominn heim! Að vera einangraður í 4 sólarhringa á Hóteli í Bandaríkjunum missir sjarma sinn þegar vinnudagarnir teygja sig milli sólarupprásar og sólarlags. Leið bara eins og moldvörpu að skríða upp úr holu í gær þegar ég var utandyra í dagsbirtunni. Nú er bara að ná aftur Danmerkurtaktinum á ný...

Ég er svo leið og ég er svo svekkt yfir því hvernig græðgin hefur sýnt sig í sinni verstu mynd í formi elskulegra bankastjóranna. Mánaðarlaunin sem þessir menn hafa fengið undanfarin ár "vegna velgengni bankanna og þeirra ábyrgðar sem þeir bera" eru svo svívirðilega há að enginn hefur gott af. Við erum ekki bara að tala um 2-3 milljónir heldur 20-30 milljónir og allt upp í rúmar 40 milljónir sem Bjarni Ármannsson fékk. Engu að síður finnst þeim ekki að þeir beri ábyrgð á þeirri stöðu sem Ísland er komið í! Við séum bara að upplifa stærstu heimskreppu sem upp hefur komið. Mikið rétt hjá þessum kjánum, og það eru kjánar sem í einfeldni sinni halda ef þeir bara loki augunum þá muni enginn sjá þá. Hvert er landið okkar eiginlega komið? Hver verður framtíðin? Ætli við verðum bara áfram greyið Íslendingarnir sem endalaust berjast við mikilmennskubrjálæði og því verður að sýna þeim umburðarlyndi og samúð? Hugur minn gagnvart heimferðar hefur snúist og helst langar mig bara e-ð enn l

Mikið ætlar að rigna í dag, það er bara búið að sullast niður linnulaust. Frekar svona haustlegt að verða, sérstaklega þegar það gustar aðeins. Þá fyllast göngustígar og bílastæði af laufblöðum, hnetum og smágreinum. Við Baldur höldum okkur innandyra í dag og perlum, málum og föndrum. Reyndar fórum við upp í sundlaug áðan þar sem Baldur svamlaði um í vikulegu æfingaprógrammi Sölleröd Svömklub. Annars erum við bara inni að dúlla okkur. Kvennadeildin er að heiman. Hanna og Ásta eru niðri í Forum á heilsumessu þar sem þær eru væntanlega orðnar gríðarlega fróðar og innblásnar af öllu þar sem þar er í boði. Kannksi eru þær komnar í kukl og naga hrafnsvængi í reikiheilunarherberginu þar sem árunuddarinn fer hamförum... Ásta Lísa fór til Ölmu upp úr 11 og hefur ekki snúið aftur. Ég tékkaði á henni kl 12:15 og það varð úr að hún myndi skila sér eða verða skilað þegar þær stöllur fengju nóg af hverri annarri. Það verður víst ekki strax myndi ég halda þar sem þær eru að vinna upp skort á samleik

Maður á alltaf sínar betri hliðar, betri stundir og jafnvel betri helming. Minn betri helmingur á einmitt afmæli í dag. Hanna er 34 ára í dag og ber það stórvel sem fyrri daginn. Við erum búin að fá okkur morgunkaffi, söng og gjafir á þessum fallega haustdegi. En enn bíður stærsta gjöfin til hádegis; þá kemur Ásta systir til Danmerkur til rúmlega vikudvalar. Það er ekki laust við að stemningin sé góð hér á bæ í dag...

Makedóníuferð - dagur 2 (18.9.2008) Það var ræs 10 og rölt inn í bæinn. Marjan var með áætlanir eins og fyrri daginn. Við fórum í kruðerísbúllu sem átti að þykja framreiða besta burek-ið í bænum. Það var því tekið burek og jógúrt á línuna. Þetta er mjög hefðbundið í balkanlöndunum og er frekar feitt deig með alls kyns fyllingum s.s. kjöti, spínati og osti. Við fórum í ostinn og erum við því komin í undirtegundina zeljanica. Með svona ballest í maganum voru allir klárir í slaginn og við skelltum okkur í bílana. Áfangastaðurinn var syðri endi Orhid vatnsins þar sem fallegt svæði er með uppsprettum og klaustri heilags Naum. Að venju var vegurinn hlykkjóttur með eindæmum og við borguðum fyrir að leggja á grasi gróin og hálftóm bílastæðin. Ferðatíminn er greinilega búinn því ekki var troðningurinn hér í gangi. Samt voru ekki svo mörg skörð í sölubásunum, nema kannski í kebab deildinni sem var lokuð. Við byrjuðum á að skoða kirkjuna og klaustrið kennt við heilagan Naum. Þetta er eins og marg

Jæja þá var ég að henda inn eins og 256 myndum og myndböndum frá ferðalagi okkar til Makedóníu 17-22. september. Gjörið svo vel og njótið myndrænnar frásagnarinnar...

Warrior/Effect You can send 1 monster you control to the Graveyard and Special Summon 1 "Neo-Spacian" monster fromyour hand. When this card is sent to the Graveyard, you can add 1 "Neo-Spacian" monster from your Deck to your hand. Þýðing og staðfæring óskast, ég er að missa tökin á tilverunni vegna Yu-Gi-Oh! æðisins sem tröllríður heimilinu þessar vikurnar.

Ég má til með að mæla með nýjustu plötu Kris Delmhorst, Shotgun Singer . Ég hafði rekist á fyrri útgáfur hennar þegar ég var að þræða niðurhölin á eMusic fyrr á árinu. Þá leist mér svona rosa vel á Strange Conversations . En þessi plata er enn betri að mínu mati. Ber einkenni þeirra platna sem fara í fyrsta rekka hjá mér; plata sem þarf margar hlustanir og vinnur og límist meira og meira á mann. Mætti kalla þetta laukplötur þar sem maður flysjar hvert lag af lauknum við hverja hlustun. En nú er lag ekki sama en lag, er það? Eða þannig, æi hættu nú alveg. Þið vitið hvað ég meina.... Þessi plata er tekin upp í lágstemmdum aðstæðum upp í fjallakofa og lýsingin á tilurðinni passar einmitt við lauklýsinguna mína. Maður er ekki alveg galinn. Eða hvað, og þó...

Makedóneíuferð - dagur 1 (17.9.2008) Ferðin suður til Skopje gekk eins og í sögu. Við lentum á áætlun um hálfþrjú á litla flugvellinum í Skopje. Þetta var í líkingu við Reykjavíkurfluvöll og töskurnar komu á skammri stund. Marjan, Katarina og bróðir hans biðu með bílana fyrir utan. Eftir mikla fagnaðarfundi hófum við að troða töskunum í bílana og brunuðum svo upp að aðsetri Marjan inn í Skopje. Hnúar okkar Hönnu voru hvítir eftir hurðararmana og ömmuböndin. Hann Viktor frá Hvítrússlandi var ekki alveg sá mest traustvekjandi í umferðinni. Við ræddum þetta á leiðinni og sömdum neyðaráætlun sem var hrundið í gang um leið og við stoppuðum hjá íbúð Marjan. Við spurðum lærvíslega hvort þau ættu bíl í Danmörku. Nei ekki var nú það. Ertu þá ekki vanur að keyra dags daglega. Nei, varla neitt síðasta 1,5 árið síðan hann flutti til Danmerkur. Nú vill svo til að við eigum bíl og keyrum á hverjum degi. Ég get alveg keyrt, við getum reynt að skiptast svolítið á. Það varð úr að ég tók við stýrinu og

Ævintýri. Það er eina orðið sem ég á yfir ferð okkar til Makedóníu í síðustu viku. Þetta var í einu orði sagt frábært. Við hurfum algerlega inn í nýjan heim og gleymdum að það findist önnur veröld hér á sjálandi sem innihéldi skóla, vinnu og tvö yndisleg börn. Það var bara of mikið að upplifa og sjá. Þetta var frábær og alþjóðlegur hópur (Ísland, Hvítrússland, Pólland, Malta, Kanada, Bandaríkin og Makedónía) sem við vorum hluti af. Marjan var okkar einkaleiðsögumaður og gerði okkur kleift að upplifa land og þjóð með augum heimamanna. Meðal þess sem við fengum að upplifa var kvöldmessa munka af grísku rétttrúnaðarkirkjunnar, synt í Orchid vatni við sólarlag, róið yfir vatnsuppsprettur, virki, klaustur og kirkjur, minnisvarðar um byltingar, allskyns matarkyns ( burek og jógúrt í morgunmat, osta í öllum stærðum og gerðum , tyrkjagruggið boza , klassíska salatið shopska sem fer hönd í hönd með vínberjabrugginu rakija , anísdrykkin mastika , Skopje bjórinn Skopsko ) ofl ofl. Og svo að tak

Sérdeilis gott er það búið að vera um helgina, sólarglenna flesta daga og hlýtt yfir hádaginn. Ég tók skorpu í garðinum á föstudaginn og undirbjó jarðveginn fyrir grassáningu, í orðsins fyllstu merkingu. Það þýddi að jarðaberjaplönturnar og rauðbeðurnar urðu að flytja sig um set. Kryddjurtaóræktarhringurinn fékk að fjúka vegna vanhæfni sinnar... Föstudaginn var ég að vinna heiman frá svona til hálf ellefu en náði að skella í sólberjamarineringu fyrir hálf tíu. Maður uppskar þokkalega um kvöldið með sólberjakryddkjúkling af grillinu með rauðlauk, maís og kartöflur úr garðinum. Algert dúndur. Við krakkarnir horfðum svo á Disney stundina og Talent á meðan Hanna þvældist um í samgöngukerfi Stór-Kaupmannahafnar. Alveg úr æfingu greyið stúlkan að fara niður í bæ á öldurhúsin. En hún skilaði sér að lokum til Dagný og félaga á Blasen. Í gær fór Baldur í heimsókn til Aleksanders skólabróðurs og gerðist þaulsetinn mjög. Á meðan skelltum við þrenningin okkur út á Skodsborg ströndina á hjólunum þ

...mikið hvað fólk getur verið upptekið af óléttu.....

Ég er núna búinn að vera ánægður viðskiptavinur eMusic í rúm 2 ár. Þar greiði ég áskriftagjald fyrir mín 40 niðurhöl á mánuði sem eru í formi hreinna og beinna mp3 skráa. Ekkert takmark á fjölda niðurhala á sama lagi/plötu né takmörk á hvaða tölvur ég set skrárnar á, ekkert röfl. Nema hvað, ég hef verið að slæðast eftir Íslenskri tónlist hjá þeim og þar er nú barasta slatti í handraðanum. Í gær sá ég að Sprengjuhöllin er í sviðsljósi mánaðarins , á forsíðu sem umfjöllun dagsins og í öðru sæti á topp albúmum dagsins . Ekki slæmt það! Og platan þeirra er stórgóð, auðvitað sótti ég hana um leið. Til lukku með þetta strákar. Vonandi fær maður svo að sjá nýju plöturnar hjá Benna Hemm Hemm og Emiliönu innan skamms.

Hanna og Baldur Freyr eru að skutla Söru nokkurri Sædal niður á Skodsborg stöð. Hún kom og kíkti á okkur litlu fjölskylduna í dag. Við eignuðums Söru sem nágranna fyrir 1,5 ári eða svo í Sölleröd Park þar sem hún og Elín, Anna og Olga slógu niður búðum. Hólmararnir voru í útrás og lentu svo heppilega í sömu húsalengju og við. Eðalskvísur allar og þær reyndust okkur einstaklega vel á ögurstundu í ársbyrjun 2007, en það er nú önnur og lengri saga... Sara er búin að vera hér í Danmörkinni í viku á ferð með grunnskólanum í Stykkishólmi og í dag gafst tími til að hittast og eyða tíma saman. Við náðum í Söru upp við Experimentarium og rúlluðum inn til Lyngby þar sem ég og stelpurnar (Ásta Lísa, Sara og Hanna) fengum okkur dögurðarhlaðborð með öllu tilheyrandi. Við gáfum grand túrinn hérna upp í Rundforbi og Hanna slúttaði garðtúrnum með brómberjasmakki. Þá var bara kominn tími á kyss, kyss og bless,bless. Það er þó aldrei að vita nema við sjáum hana Söru fikra sig til baka til Danmerkur í ná

Stund og staður: Vega þann 12. ágúst 2008 Mat: Flott spilað, frábært band, Matt olli mér heilabrotum, virtist einagraður í eigin heimi Þetta mánudagskvöldið skellti ég mér niður á Vega til að sjá The National þar sem ég hafði mikinn hug á að sjá þá í eigin persónu. Ég var búinn að vera hlusta á Boxer og Alligator sem eru báðar þrusugóðar. Enginn vafi á því að hljómsveitin hefur spilað sig sundur og saman, það heyrist glöggt á hvað vel er farið með allar taktskiptingar og krúsidúllur. Trommuleikarinn er all svaðallegur að mínu mati og kom mér fyrir sem óbrigðult takt-vélmenni sem ekkert hafði fyrir því að halda 100% bíti og krúsidúllast um leið. Rytmasveitin algerlega steinlá. Stór hluti af sjarma sveitarinnar er falinn í rödd og söngstíl Matt Berninger, en þessi djúpi trega-baritónn minnir mann á Tindersticks/Joy Division. Ég hef nú aldrei séð hann á sviði áður og átti í nokkrum erfiðleikum með að átta mig á honum þar sem hann hékk á míkrafóninum en sneri baki í salinn þess á milli. Ei

Eins og áður sagðist þá byrjaði helgin ansi hreint vel og varð í alla staði frábær. Anna Linnet stóð fyrir sínu og ég og Hanna áttum góðar stundir með regnhlífarnar niðri í bæ í gær. Hittum Aleksandar á miðju regni lömdu Kultorvinu á leiðinni niður í bæ. Maturinn hjá körlunum á Pasha stenst allt lofið og það var meira að segja borðað þar aftur í dag með gríslingunum og Dagný upp í Nörrebrogarði. Mæli sérstaklega með réttunum af kolagrillinu, númer 24 er alveg dúndur. Leikurinn í morgun kom svo hjartanu mun betur af stað en expressóinu og maður náði sér varla niður fyrr en eftir Pasha matinn úti í Nörrebrogarði þar sem ég lagðist á meltuna og missti meðvitund með sólina stingandi á kollvikunum. Ég er svolítið rauður núna í framan og náði mér að auki í tvö moskítóbit úti í garði áðan þegar ég var að klippa niður sprek. Það hefur engin áhrif á heildarmat helgarinnar: dúndur.

Hvernig er hægt að byrja helgina betur en eins og í dag? Ísland rúllar yfir Spánverjana í frábærum undanúrslitaleik í dag, ég og Hanna að fara í Tívolí á tönleika með gamla brýninu Önnu Linnet sem er jafn samofin danskri menningu eins og rúgbrauðið sjálft. Svo hringir engill neðan af Norðurbrú og býður eitt stykki næturpössun fyrir gríslingana á morgun. Við skötuhjú verðum s.s. í slugsi um Kaupmannahöfn á morgun alveg slök með úrslitaleikinn fersklagaðann í sunnudagsmorgunmat. Svei mér þá ef mér er ekki bara slétt sama um dynjandi rigningarskúrinn úti núna, þetta er samt frábær byrjun á helgi.

Já það er ýmislegt í gangi þessa dagana og vert að gefa smá sýnishorn inn í atburðarás og hugsanaganginn hér í fjölskyldunni. Í gær tókst okkur að fara í Sirkusinn á réttum tíma og réttum degi. Þetta var svakalega flott sýning sem var hátt í 3 tíma með hléi. Óhætt að segja að maður fái nú sitthvað fyrir aurinn þar. Í einu af hinu mögnuðu jafnvægisatriðum voru kínverjar að leika listir sínar. Þá segir Baldur: "vá hvað kínafólk er duglegt" Ásta átti líka eina góða línu í sundlauginni í dag. Þar sem við sátum í barnabuslinu að lokinni sundferðinni og náðum upp hita, var hún með hárgreiðsluleik á mér. Það var verið að hella vatni og móta strýið á alla kanta. Svo byrjaði hún að móta hanakamb og varð að orði: "... gera svona hanakamb svo þú verðir ligesom (eins og) unglingar... " Svo átti ég eitt augnablik uppi á Nærum Torv í gær, sem setti andlegt jafnvægi fjölskyldulífsins í smá limbo. Við stöndum við hjólin, nýkomin á torgið í þeim megintilgangi að sækja miðana á

Kæru vinir Nú fer að halla að lokum sumarsins, svona opinberlega allavegna. Við höldum fast í vonina að við fáum áframhaldandi góðviðrisdaga og Indian summer láti sjá sig. En það er ekki því að neita að tíminn heldur áfram að líða og áður en við vitum af verða jólin komin og farin. Sem leiðir okkur að tilgangi þessa pistils. Við höfum nefnilega verið að velta fyrir okkur hvort við ættum að koma heim til Íslands um jólin eða sækja nýja staði heim. Hugurinn stefnir óneitanlega til klakans góða og því viljum við nota síðuna okkar til þess að koma með eftirfarandi fyrirspurn. Við viljum spyrja hvort e-r (hvort sem það er þú eða e-r sem þú þekkir) vilja fara í íbúðaskipti við okkur yfir jól og áramót (+/- dagar) eða þá að e-r vilji lána okkur húsnæði þar sem viðkomandi ekki verður heima. Þrátt fyrir að við eigum yndislega fjölskyldu sem gjarnan hýsir okkur þá langar okkur að vera með "heimili" yfir jólin svo að við ekki þurfum að búa í ferðatöskum eins og svo oft áður. Svo að ef þ

Þær eru ansi hreint margar góðar danskar kvikmyndirnar. Í gær sáum við eina af þeim: Arven . Þetta var sú síðasta sem við áttum eftir að sjá af þríleiknum hans Per Fly sem tekur fyrir hvert lagið fyrir sig í dönsku samfélagi (botninn, miðjuna og yfirstéttina). Sem er nokkuð mögnuð efnistök því það er almennt ekki viðurkennt að hér í landi sé viðloðandi stéttskipting..... Það er skemmst frá því að segja að þetta er þrusugóð mynd líkt og hinar tvær en Arven tekur fyrir yfirstéttina. Bænken er samt sú sterkasta, það verður að segjast. Ekki síst fyrir tilstilli Jesper Christiansen sem er vægast sagt magnaður sem róninn Kaj. Fyrir þau ykkar sem hafa ekki uppgötvað galdra danskrar kvikmyndagerðar og leiklistar ættu að taka nokkrar stikkprufur eins á myndum eins og: Prag , Kærlighed på film (ROSALEG!), Efter bryllupet , Grønne slagtere ofl ofl

Ég og krakkarnir fórum á Kung-Fu panda um daginn. Eins og við var að búast var þetta frábær skemmtun frá DreamWorks verksmiðjunni með mátulega blöndu gríns, boðskaps og vísidóms. Þar á meðal var spekin að trúa að sjálfan sig. Það finnst mér alveg 150 DKK virði að fá það innprentað í heilabörk barnanna með hjálp bíómyndarinnar og bland í poka. Í dag fór ég að efast um burði mína til að ljúka einföldu verkefni: sækja miðana í sirkussýninguna í dag uppi á Nærumvænge torv . Samkvæmt mínum áttavita er það á túninu hjá SuperBest og ég hafði orð á því í dag við Hönnu að ég hefði ekki séð nein ummerki um eitt stykki sirkus á túninu þarna þar sem ég hjólaði yfir brúnna í morgun. Hanna sagði að þeir sæjust kannski ekki frá brúnni, ég tók það gott og gilt enda hafði ég fulla körfu að bókum að framanverðu og svo Ástu Lísu með dúkkuna í fanginu í barnastólnum. Til þess að vera tímanlega í þessu ákváðum við að ég færi á stúfana núna áðan að ná í miðana, svo við hefðum nú nægan tíma til að komast af

...ég geri það sem ég vil! Við höfum virkilega notið undanfarinna daga og nýtt veðurblíðuna til hins ítrasta. Vorum á ströndinni í dag til þess eins (og þó ekki) að geta haldið hitann út - ekki leiðinlegt. Nú er klukkan orðin hálfellefu að kvöldi og hitamælirinn sýnir að enn er 25° hiti. Mér finnst svo æðislegt þegar veðrið er svona og spurning um að leita að búsetustað þar sem veðrið er svona stöðugt. Einhverjar tillögur?? Knús frá sólbrenndu stelpunni.

Seint á mánudag komum við aftur til baka frá Svíþjóð eftir ljómandi góða reisu til Mariu og Kjell í Trollhattan. Veðrið var ekki alveg 100% en við létum ekki nokkrar (rosalegar) rigningargusur á okkur fá heldur gerðum sitt lítið af hverju, hingað og þangað. Hér eru helstu atriðin: endurnýjuðum kynnin við Bam-Bam fórum í hörmungar A-Evrópu tívolí borðuðum kebab pizzur (Hanna gat varla beðið eftir að glefsa í þær eftir árs bið) heimsóttum vatnaskemmtihús í dauðum smábæ þar sem við náðum að hitta á eina bæjarrónan, tvisvar! unnum nokkra verðlaunapeninga í þrautabrautum orkuveitunnar unnum ekki í plastandasiglingunni , en það var flott að sjá fórum á rokktónleika þar sem Baldur vildi vera alveg fremst Bohus virkið heimsótt sem stóð ósigrað í 350 ár (var reynt 14 sinnum) og á 700 ára afmæli í ár ofl ofl Við tókum því rólega á þriðjudaginn á meðan Njörður og stórfjölskylda fór í dýragarðinn Knuthenborg. Miðvikudaginn vorum við í skógarferð með báli, prikbrauði, pulsum og sykurpúðum. Fimmt

Dásamlegt, næsta frílota hófst sl föstudag að loknum vinnudegi. Núna erum við saman í fríi fjölskyldan út 27. júlí. Við skelltum okkur strax niður á Mön á bed&breakfast um 10 km frá klettunum sjálfum. Jónas, Áslaug og börn voru á tjaldsvæðinu og komum við einmitt inn á það í einu hellidembu helgarinnar. Þvílík innkoma við fórum beint í regnstakkana og aðstoðuðum við að tjalda vatnsheldum regndúk yfir tjaldborgina með tilheyrandi stögum og prikum með þrumugnýinn í bakinu. Svo ringdi ekki meir þá helgina. Við áttum frábærar stundir á tjaldsvæðinu við leik, spjall og grill á laugardeginum og svo voru klettarnir teknir út á sunnudeginum í brakandi blíðu. Við snæddum svo saman á túninu við hlið pakistanísku risafjölskylduveislunnar eftir að hafa trítlað allan þennan risastiga. Njörður, Kolbrún, börn og (tengda)foreldrar komu svo á mánudaginn. Við erum búin að bauka nokkuð saman; bakken, út að borða og bæjarferð eru kominn á listann. Við stækkum svo ferðaradíusinn eftir helgi þegar við k

Í dag er rigning og hversu oft á slíku dögum dettur manni eftirfarandi í hug: "Þetta er svona dagur þar sem maður á að liggja upp í sófa og lesa í góðri bók - uhmmmm." og viti menn, ég er að spá í að gera það bara. Eina sem vantar bara er að hafa kærastann heima ....

Eftir að hafa spænt í gegnum þríleikinn hennar Jane hófst ég handa við að lesa " det grønne port " bókina sem ég keypi í samlokubók samheftaða við "Den hvide verden". Hér erum við að fylgjast með næsta kafla fjölskyldusögunnar, nefnilega uppvaxtarárum Jane og hennar grallarastrikum. Það verður að segjast að ekki er sami jafni stígandi og spenna eins og í þríleiknum. Bara mallar svona í gegn. Ágæt bók engu að síður og ég kláraði hana. Jane sérfræðingurinn Hanna tók sig til og pantaði millisafnalán á Koloradódraumnum sem ku vera drelligóð. Þar er um skáldsögu að ræða en hver veit hvaða þætti úr eigin lífi Jane hefur fléttað þar inn. Hlakka til að lesa hana....

Dagurinn í dag er dagurinn - ég hef sett mér markmið og hlakka til að ná því.

Meðan regnið seytlar hér af húsþökum er upplifunin enn að seytla inn í mig eftir tónleikana með Bonnie 'Prince' Billy fyrr í kvöld. Ég og Hanna fórum saman í tónleikasal tívolísins og fengum tvo hnausþykka og gómsæta klukkutíma með snillingnum og meistarabandi hans. Maðurinn er snillingur og því fylgir að hann er týpa. Okkur Hönnu datt í hug E-prívat (fyrir þau ykkur sem hann þekkja) þegar hann vaggaði og tvístég á fótunum til skiptis með uppbrettar skálmar í bleikum crocs skóm með tásurnar. Augnayndi. Tónlistarmennirnir (og konan) sem hann er með eru ekkert slor. Þéttara Kentucky angur-kántrý fær maður varla og indjáninn með ásláttartrommurna og tambórinurnar er af öðrum (anda)heimi. Will og félagar tóku góðan skammt af Letting Go og Master and Everyone . Eins var meirihlutinn byggður upp af nýju efni myndi ég halda þar sem ég þekkti það ekki. Ég fékk margoft gæsahúð en Will toppaði lagaprógrammið með því að enda það á I see darkness. Svo tóku nú tvö stykki uppklöpp við og r

.. frá hinni stórfenglegu Lalandia ferð 23.-27. júní sl. Eitt hundrað stykkja myndasería ætti að gefa góða mynd (ha ha) af því sem brallað var....

Uppfærsla þann 6. júlí: búið er að ganga frá samningum um barnagæsluna. Þökkum þeim sem íhuguðu málið. Á allt eins von á hressum Möltubúa upp á Ísland í febrúar næstkomandi. Vantar kannski skemmtanasjóaða leiðsögumenn til að lóðsa um öldurhús. Ath, hann hefur drykkjuþol á við vísunda. Pissar fyrst eftir 5 lítra bjórs.... Um að gera að misnota aðeins þennan vettvang hér og auglýsa. Þannig er mál með vexti að einn samstarfsfélaga minna er á leið upp á Ísland í næstu viku. Greinilega hefur mér tekist að selja hugmyndina um að fara upp á sker í viku að finna út úr hvernig svona fólk eins og ég verður til! Alla veganna, hann fer með konu og 2 ára stúlkubarni sem þau eru að spyrjast fyrir um hvort hægt væri að útvega pössun svona eins og 2 sinnum. Stelpan er vön að fara manna á milli og láta passa sig þannig að það er víst ekki vandamál. Þau eru öll Bandaríkjamenn þannig að Ella ætti að getað babblað ensku upp að einhverju marki. Ef þið vitið um einhvers konar þjónustu sem býður upp á slíkt

Til hamingju íbúar Flóahrepps - mikið er ég ánægð með ykkur! Knús frá Blöbbý

.... þá er aldrei að vita nema það sé að fjölga ......

Loksins létum við verða af 2 ára draumkenndum samræðum um að fara í ferð suður til balkanlandanna. Við erum búin að kynnast svo mörgu afburðafólki frá Serbíu, Svartfjallalandi og Makedóníu að mann klægjaði að fara þarna niðureftir og upplifa menninguna. Þegar Aleksandar sendi okkur í síðustu viku boð í brúðkaup sitt í september suður í Makedóníu , var allt sett á fullt. Nú var þetta of gott tækifæri til að sleppa. Marjan ætlar að lóðsa hinn alþjóðlega hópinn (Ísland, Pólland, Malta, Serbía og e.t.v. fleiri þjóða kvikindi) um nágrenni Kumanovo . Niðurtalning er hafin....

Ég get ekki annað hér en reynt að bæta fyrir gleymsku mína en ég hef gleymt að senda nokkrar afmæliskveðjur..... Elsku Gummi, Harpa og Iðunn Ösp - til hamingju með dagana ykkar!! og Sveinn... til hamingju með þinn á morgun :-) Knús Hanna

Gleðilegan þjóðhátíðardag! Vona að allir séu landi og þjóð til sóma uppáklædd í íslenska þjóðbúningnum og í gúmmítúttum. Man enn eftir dansleik á planinu við félagsheimilið í Þorlákshöfn þegar ég var kannski 9-10 ára. Geðveikt stuð! Og það var meira segja fengið "hljómsveit" úr Reykjavík - það var soldið stórt. Hey hó jibbí jei og jibbí jei .........

Já ég og Hjörtur snöruðum fram gómsætum heimilismat upp á klassíska mátann við Hillerödgade í gær. Meðan krakkarnir horfðu á víðóma Toy Story 2 stóðum við hlið við hlið, suðum grænmeti og kartöflur, steiktum lauk og buff og Hjörtur galdraði fram bernaise frá grunni. Algert sælgæti sem hefði sæmt sér á hverju heimili: hakkeböf med lög, hvaða Dani myndi segja nei við því! En þetta leiðir til uppskriftar nr 2 í hamingjuuppskrftabók okkar Hjartar. Hér eru þær fyrstu tvær, athugið að hér er einfaldleikinn í fyrirrúmi: Uppskrift að hamingju #1 (grillað af Hirti í Rundforbiparken): 1 Kg nautalund 1 flaska rauðvín 1 L ís Uppskrift að hamingju #2 (steikt á 4. hæð að Hillerödgade) 1 kg nautahakk 1 kg laukur 1 L bernaise Eldist með ástríðu, neytist með nautn

Já í dag var stór dagur - Baldur Freyr fór í 1. sinn í skóla; hann hitti bekkjarfélagana og kennarana, sá skólastofuna og Fritten, var í tíma í klukkustund og restinni eyddi hann úti á leiksvæði og á smíðaverkstæðinu, þar sem hann smíðaði bát. Allt gekk ljómandi vel og hann var mikið stoltur strákur. Ég er ekki frá því að hann hafi stækkað í dag! Það var stór dagur hjá okkur í annarri og neikvæðari merkingu því að litlu munaði að ekki kviknaði í hjá okkur. Við erum í ýmsum skipulagningum þessa dagana vegna prófalesturs hjá mér og því hefur Finnur verið mikið með börnin á ferðinni og í dag var engin undartekning. Þess vegna tókum við þá ákvörðun í morgun að eftir skóla hjá Baldri kæmum við heim, gæfum börnunum grjónagraut að borða og svo færi Finnur með þau í sund. Því var brugðið á það ráð að setja upp hrísgjrón og áður en við færum yrði slökkt undir, mjólk bætt í og þá yrði suðutími styttri þegar heim væri komið. Praktískt, ik? Nema hvað hlutirnir fóru aðeins á aðra leið eins og geris

Það var stór dagur hérna þann 3. Júní en þá varð Baldur Freyr 6 ára. Við héldum upp á afmælið þann 1. júní á dásamlegum sumar-sunnudegi. Á útisvæðinu við leiksvæðið var stillt upp bekkjum í skugganum til að kökukremið færi nú ekki flæðandi um allar jarðir vegna stingandi sólar. Þetta var frábært afmæli þar sem Baldur Freyr var svo sáttur við sitt. Hann fékk fótbolta, barcelonabúning (sem hann fer bara úr yfir hánóttina til að þvo), hjólabretti, bók, geisladisk, fótboltaskó ofl. Svo var bara hlaupið um og leikið í boltaleikjum aðallega þó. Kærar þakkir fyrir okkur! Við það að verða 6 ára fylgir að nú er komið að grunnskólastarti. Baldur Freyr er mjög spenntur fyrir því og telur niður dagana. Við erum búin að fá bekkjalistann þar sem hann er núna sem sagt formlega kominn í 0.A. Og það segir hann hverjum sem vill (og ekki vill) heyra. Á laugardaginn er svo prufudagur þar sem krakkarnir fá að koma, sjá og prufa að sitja í kennslustund með bekknum sínum. Mjög spennandi, fyrir alla nota bene

Það er kannski orðin temmilega þreytt þjóðaríþrótt að stæra sig af sól og blíðu en nú get ég ekki orða bundist yfir nýjasta metinu á dmi. Ég get alveg trúað þeim þegar þeir segja að þetta sé sólríkasti maímánuður og vor frá upphafi mælinga 1920 hér sem ég japla á strandsandinum. Held ég hafi aldrei verið svo snemma að stikna á strönd og busla í sjó eins og um helgina og í dag. Algert bráðn. Og spáin : sól og heiðskírt út vikuna.

Ásta Lísa á það til að ruglast svolítið í ríminu þegar hún er að tala og núna stendur hún alveg gallhörð á eftirfarandi staðreynd: "jeg bliver 4 år til jordbær" - í stað: "jeg bliver 4 år til oktober". Svo talar hún um wiki og syming - hvað skyldi hún meina?? Gaman :-)

Þegar ég hafði lokið við að lesa Vernon G . þá var ég uppiskroppa með lesefni. Hanna hafði fyrir nokkru löngu síðan keypt hinn landsfræga þríleik (Klinkevalsen, Julianne Jensen, Oven Vande) Jane Aamund þar sem hún rekur fjölskyldukróníku um Julianne Jensen. Bókin lá í náttborðinu og rykféll þar óflett. Ég greip hana eitt kvöldið. Það er skemmst frá því að segja að ég hvarf hratt inn í heim barnings fátækrar fjölskyldunnar í Kristjánshöfn undir lok 19. aldar. Ég þurfti að beita mig hörðum aga að lesa ekki mikið lengur en til klukkan eitt að nóttu undanfarna daga. Jane er sterk í persónusköpun og hún sver sig sterkt í dönsku fjölskyldukróníkuhefðina. Ég lauk við bókina í nótt og er búinn að plana bókasafnsferð í dag til að krækja mér í meira. Maður er bara rétt nýbúinn að spóla í gegnum 637 blaðsíður og vill samt fá meira. Að vera búinn að innbyrða helling en vilja samt meira fær mig til að minnast veikleika míns (og annarra) gagnvart ís. Eitt sinn át ég fullmikið af ís hjá mömmu og ropa

Það er ansi margt gott í gangi í tónlistarflórunni í Danmörku eins og um allan heim. Ég stundaði það svolítið að hlusta á netútvarp DR og var Modern Rock stöðin ötul í að kynna nýtt og spennandi efni til sögunnar. Þar heyrði ég einmitt BHF Asta melódíuna frá Death by kite sem greip mig eins og skot. Þetta er kraftmikið tríó sem gæti minnt þónokkuð á Placebo í hraðara tempóinu. Endilega tékkið á þessu ef ykkur vantar smá hristing í hljóðhimnurnar, þó ekki væri nema til að hreinsa út merginn....

Síðasta sunnudag skruppum við yfir til Helsingborg til að eiga góðan dag í Sofiero garðinum þar sem skemmtileg blanda af blómum og bílum var í boði. Þrátt fyrir sólarglennuna var úlpu-/peysuveður vegna kalsaroks og skýjafars sem skyggði á helíumboltann inn á milli. Smá sýnishorn má finna í myndaalbúminu ....

Var að velta fyrir mér málinu okkar góða. Ekki það að ég eigi að vera að spá í því núna þar sem hugur minn ætti að vera heltekinn af frumum, hormónum, hvötum og iðramauki svo sittlítið sé nefnt. En ástæða hugleiðingar minnar er sú að ég var að hringja í Lögreglustjóra þar sem ég gleymdi ökuskírteininu mínu í litla Skodanum okkar. Samtalið hófst á þessa leið: Rls: "Dag" Ég: "Góðan daginn, ég heiti Jóhanna" Rls: "Dag" Ég: "Mig langar að athuga með staðfestingu á ökuskírteininu mínu. Ég bý úti og gleymdi því þar." Rls: "Gleymdirðu því úti?" Ég: "Já" Rls: "Þá er best að þú komir niður í Borgartún" og svo videre.... En ég fór að hugsa, hvað er þetta með að segja "Dag" - ég hélt í fyrstu að mér hefði misheyrst en hún endurtók það nú samt. Og svo þetta með að geta sagt "ég bý úti" - hvað þýðir það eiginlega; er ég útigangskona, bý ég erlendis, úti í geimi eða hvað. Eða er ég bara orðin túttífrúttí?? Eins

Hérna er svo það helsta sem ég er að hlusta á af niðurhali mínu í maímánuði. Ef þið viljið prófa áskrif hjá eMusic þá get ég skotið á ykkur boði um mánaðarprufu með 50 niðurhölum. Mountain Battles Artist: The Breeders Release Date: 6. april 2008 Genre: Alternative/Punk Label: 4AD Sú fjórða á 20 árum og bara mjög lofandi! Eiginlega bara mjög góð plata. Inn á milli eru lög sem færa mig í huganum til baka til Bossanova plötu Pixies. Motorcade of Generosity Artist: Cake Release Date: 7. februar 1994 Genre: Alternative/Punk Styles: Alternative Label: Upbeat Records / IODA Eftir að hafa náð mér í glymskrattaskífuna b-sides and rarities um daginn gat ég ekki annað en sótt þessa líka. Klassískt Cake. Mæli með að sækja b-sides diskinn, kryddar öll partí og samfagnaði með frábæru blandi af sveitatónlist, gömlum rokkhundum og allt þess á milli. In The Future Artist: Black Mountain Genre: Alternative/Punk Styles: Indie Rock Label: Jagjaguwar / SC Distribution Klassastykki sem fær mann til að kíkj

Í einni tiltektinni um daginn þá fann ég litla skrifblokk í náttborðinu. Þar kenndi ýmissa grasa. Hálfar og heilar hugleiðingar um allt og ekkert. Kannski fáum við sýnishorn hér síðar... Nema hvað, þar fann ég hripað niður nafn á bók sem yrði að lesast: Vernon G. Little eftir D.B.C. Pierre . Í einni bókasafnsferðinni um daginn sá ég þessari stillt upp í danskri þýðingu úti í einu horninu. Sú var nú fljótt gripin og hesthúsuð sem nætursnarl næstu vikurnar. Þetta er nokkuð góð bók og sýnir á margan og kaldhæðinn hátt hversu langt hálfsannleikur getur leitt firringuna. Sérstaklega þegar hefja sig upp á eymd og varnarleysi annarra til að verða "meiri" maður og að sjálfsögðu upplifa bandaríska drauminn um frægð og péninga. Pierre tekst að stilla upp aðstæðum og atburðarrás sem er í senn bland pínleg, sorgleg og fyndin.

Þá er loksins búið að láta verða af því: að skipta út hjólhestinum. Held barasta að Hanna hafi verið orðin langeygð eftir framgangi í því máli. Núverandi hjól hefur dugað lengi og fékk ég það frá Jakob tengdó í kringum síðustu aldamót en hann hafði fengið það í einhverjum bílaviðskiptum. Hipoint hjólið hefur skilað sínu enda búið að spæna upp einum dekkjaumgangi, skipta út bremsuklossum að aftan, taka frambremsuklossana niður í járn (næ þeim ekki af), gírarnir sannkölluð gestaþraut, brotinn vinstri pedali (sem næst ekki af) ofl séreinkenni prýða fákinn. Það er sem sagt löngu kominn tími á þetta. Verandi svona mishagvanur hjólaviðgerðamaður þá læt ég fljóta með eitt ráð úr reynslubankanum: það er öfugur skrúfgangur á vinstri pedölum. Þessi reynsla varð til þess að það er ekki séns að þessi brotni pedali fari af! Ég skrapaði http://www.dba.dk/ enn einu sinni í leit að nýjum hjólhesti. Var kominn með 4 í sigtið og fór ferð í kvöld til að skoða 3 stk. Eins og ég hafði vonað var fyrsta hjó

Jæja þá er nú aldeilis tíðin góð og hentug til sáningar og slíkrar garðvinnu. Kartöflur, baunir, spínat, gulrætur ofl. var sáð í vikunni. Jarðaberjaplönturnar eru í blóma þannig við fáum vonandi að sjá litla knappa brátt. Þetta er svo allt að koma með restina af garðinum varðandi tiltekt, illgresi og stígagerð. Það er helst sólbruni og moskítóbitin sem hrjá vinnufólkið þessa dagana en plönturnar kalla eftir góðri vökvun þar sem ekki er útlit fyrir að sólarblíðan og þurrkurinn sé á undanhaldi. Ég hef græjað myndaalbúm sem hægt er að fylgjast með framganginum...

Það kom að því að maður fengi að sjá prinsinn í eigin persónu. Hann mætir í tónleikasal Tívolísins þann 8. júlí og þá mun ég sitja úti í myrkrinu og leyfa Bill að smyrja konfekti í eyrun. Þeir sem hafa ekki kynnt sér öll alter-egó Will ættu að krækja sér í perlur eins og I see a darkness, Valgeirsframleiðsluna Letting go , ease down the road o.s.frv.

Það er aldeilis að kollvikin krauma núna, eins og ég sé með tvö rauð teppasýnishorn í kollvikakrókunum. Upphandleggir, handabök og hnakki eru í sama djúprauða stílnum, "þökk" sé garðvinnunni í sólinni í gær. Besti dagur ársins hingað til, ekki spurning. Krakkarnir voru meira að segja með bjartsýnni sólardýrkendum og hlupu um ber að ofan á garðstígunum. Mikill árangur varð í garðræktinni um helgina enda erum við með mömmu hérna í heimsókn sem er ansi hreint hagvön á gaffal, skóflu og klóru. Frá því á laugardagsmorgun hafa hátt í 10 hjólbörur með garðaúrgangi fengið að fjúka út í safnhaug, pælt upp ræktunarsvæði og beð afmörkuð. Risastór hola var líka grafin af mömmu til að hýsa tilvonandi sólberjarunna úr óleigða garðskikanum sem okkur áskotnaðist í gær í gegnum varaformann garðafélagsins. Það féll reyndar um sjálft sig í dag þegar talhólfsskilaboð frá Annette tjáðu okkur að leigjendur hefðu tekið við garðinum og sólberjarunninn því ekki lengur í boði. Við komum við á bensínst

Hvað er nú í fréttum, það vantar ekki frásagnir.... Nú, byrjum á bömmernum. Það skall hér á verkfall fyrir viku og gerði leikskólann okkar hálflamaðann. Við getum haft Baldur og Ástu 4 daga aðra hverja viku. Þessa vikuna er 0 pössun. Þá voru nú góð ráð dýr og hjálparsveitin var ræst út frá Íslandi. Mamma kom með sólina með sér á sunnudaginn og síðan hafa gríslingarnir verið heima hjá ömmu alla vikuna og líkar bara vel. Verður bara erfitt að snúa þeim til baka í leikskólann þegar að því kemur... Svo gott hafa þau það. Veðrið hefur verið svo æðislegt að hér er blár himinn og blaðgrænan vellur úr brumhnöppunum, allt er því að fá á sig sumarlitina. Ýmislegt annað er í hröðum þroska. Baldur Freyr steig skrefið til fulls á laugardaginn og hjólaði án hjálparadekkja eða nokkurs stuðnings! Það var ótrúlega mikil viðbrigði og frelsi, enda hefur hann varla sleppt stýrinu síðan og gleymir að horfa á barnaefnið vegna spennu yfir að fara út að hjóla. Hér hefur umhverfið þann ótvíræða kost að margt

Það bar nokkuð á nektinni yfir páskadagana tvo í margvíslegum fjölbreytileika og öllum aldurshópum. Krump Á páskadag skutluðum við krakkarnir afa Sæma og Guðurúnu frænku út á lestarstöð. Eftir að hafa vinkað bless í vorsólinni rúlluðum við út á Vedbæk höfn . Við spókuðum okkur innan um frumskóg bátanna sem liggja nú uppi á bílastæðum í viðhaldi. Eftir að hafa skoðað báta, fólk og ferfætlinga enduðum við á gamalkunna strandstaðnum þar sem rólurnar eru. Upphófst mikið dund með sjórekna múrsteina sem notaðir voru í varnagarða. Ásta rölti sér yfir að rólunum og sveiflaðist þar fram og til baka bæði ein og með sjálfskipuðum leikfélögum. Eins og flesta sunnudaga voru vetrarbuslarar á ferðinni en vegna kuldans voru dýfurnar í styttra lagi. Baldur Freyr veitti þessu lengi vel enga athygli en þegar heila fjölskyldan var þarna samankomin (2 stk afar, 2 stk ömmur, dætur, tengdasynir, börn og ég veit ekki hvað) og ljósmyndaði allt í bak og fyrir, fór snáði að spá. Enda rauk dóttirinn út á göngubry

Páskarnir komnir og lítið eitt hret með. Hér hefur verið svo ljúft og gott í vetur en svo þurfti að skella á með snjó þessa vikuna. Þeim mesta í vetur, bara hríð hérna heim á mánudeginum. Það hefur verið gestkvæmt hjá okkur og er enn. Ásta var hjá okkur í viku en flaug svo á miðvikudaginn suður á bóginn til Kanarí, burt úr snjómuggunni. Í staðinn komu pabbi og Guðrún systir. Það voru aldeilis fagnaðarfundir og ýmislegt er búið að bralla. Í gær fórum við í Frilandsmuseet (sbr Árbæjarsafnið) og röltum um í ratleik. Ásta Lísa var í Emmu öfugsnúna gírnum og náði að verða á öndverðum meiði með velflest samtöl og athafnir. Eftir safnaheimsóknina ákvað ég að sýna pabba litlu skonsuna sem við bjuggum í í Virum fyrir um ári síðan. Á leiðinni keyrðum við fram hjá rólóinum vinsæla þannig að aftur í var lögð fram eindregin ósk um að leika þar. Þegar það átti svo að fara heim var Ásta Lísa í þvera gírnum og gerði sig sko ekki líklega til að koma með. Þrjóskusvipurinn var alveg magnaður, svona bland

Það var svo ljómandi gott veður í gær, sól og blíða. Við krakkarnir fórum í innkaupaleiðangur eins og 86,56% Dana ástunda á laugardagsformiðdögum. Gekk líka svona ljómandi vel og ég keypti ýmislegt girnilegt "gúrme" í tagliarini réttinn úr Jamie bókinni. Hanna gaf mér hana nefnilega á fimmtudagskvöldið áður en hún skrapp til Stokkhólma með Elvu. Ég sveif því um á milli hillnanna í Super Best með krökkunum að tína stórblöðótt sellerí, ólívur, sítrónur, pecorino og parmesan ost og svo framvegis. Þegar við roguðumst upp með pokana sat Anders úti og sleikti sólina. Ásta var fljót að hlaupa til hans og byrjaði að blaðra út í eitt við hann að venju. Ég var aðeins meira til baka en spjallaði þó svolítið við hann. Anders var ekki mjög skrafhreifinn og horfði meira upp í himinbláan en á okkur. Það var algert pókerfés á kallinum og ekkert að heyra minnst á hinn nýja almannaróm um að forsetisráðherra vor væri helsti frambjóðandinn í stól forseta Evrópu. Engin svipbrigði, alger póker.

Hnarreistur stóð Baldur Freyr andspænis Anders hérna úti á stigapalli. Dró andann djúpt og gekk fjögur skref til móts við hann, rosalega hugrakkur. Ásta Lísa var hinsvegar alveg að kæfa Anders með knúsi þannig að móður hans fannst ekki annað hægt en að bjóða okkur inn fyrir. Baldur Freyr var eitthvað smeykur við galsann í Anders þannig að úr varð að hann var settur afsíðis inn í herbergi um sinn. Við spjölluðum við mömmu hans um daginn og veginn. Svo hepping vorum við að fá að sjá helstu viðfangsefni og gleðigjafa hans sem geymdir eru í skálinni inn í stofu. Krakkarnir voru forvitnir og handfjötluðu dýrgripina. Anders heyrði strax í gegnum hurðina að verið væri að fikta með eigur hans og varð svolítið órólegur. Mamma hans teygði sig upp í skáp bak við nokkrar þykkar ritraðir og fiskaði út merkilegan grip. Þetta var jólagjöfin hans Anders sem er í miklu uppáhaldi hjá honum og halda verður til hliðar til að hann verði ekki of æstur. Þessi gula gaddakylfa er líka ekkert smá flott. Við vor

Afhöfðunin var greinilega nýyfirstaðin því stubburinn lá í vegakantinum. Engin birta myndi framar stafa frá toppstykkinu, hlutverki hans lokið í þessu lífi. Enda langt síðan Dong skipti út ljósastaurunum á Grísastígnum sem og meirihluta gatnakerfis kommúnunnar . Hinir stílhreinu og reffilegu svörtu stálstaurar beygja höfuð sitt í lotningu yfir hjólreiðamenn og aðra vegfarendur á stígnum. Gömlu timburstaurarnir gera það ekki meir og eru nokkrir eftir á stangli inn á milli. Meðal þeirra var sá afhöfðaði sem var gerður metranum styttri til að rýma til fyrir hinu alsjáandi stafræna auga. Á svörtu stílstaurunum hefur nefnilega verið komið fyrir tveimur settum af nýtísku eftirlitsmyndavélum sem filma alla umferð um stíginn sem rúllar framhjá granna vorum Anders Fogh Rasmussen. Nú er spurning hvort löggimann hætti að hnita hringina þarna uppfrá eða ekki með tilkomu þessarar nýjungar? Eða er þessi viðbót tilkomin vegna nýlegrar heimsóknar AFR til Bush í Texas í síðustu viku eða endurprentann

Til hamingju kæru Hveragerðisvinir - mikið hlökkum við til að sjá ykkur hér ytra í sumar! Það verður margt og mikið brallað. Að öðru en þó að sumrinu - við erum, í samráði við Inger og Flemming, búin að leigja okkur bústað í Lalandia í sumar. Þetta verður um vikudvöl og aldrei að vita nema við bætum e-m öðrum viðkomustöðum, t.d. Møns Klint, við á leiðinni. Ef þið viljið forvitnast um bústað og umhverfi, þá er heimasíðan www.lalandia.dk . Ekki slæmt það! Annars er lítið að frétta, lífið gengur sinn vanagang. Það styttist í húsmæðraorlofið og brátt mun birta til hér á bæ....... Kæmpekrammer Blöbbý

Það var loksins að ég sá framan í nágrannan okkar hérna hinu megin götunnar. Síðasta föstudag hjólaði ég hina vanabundu leið eftir grísastígnum á leið úr vinnunni. Þennan spotta hef ég hjólað ósjaldan síðustu 2,5 árin og það er oftast einn löggimann á vappinu í brekkunni neðan við stíginn. Fyrstu skiptin furðaði ég mig á því að lögga í fullum skrúða væri að birtast á miðjum hjólastígnum. Eru menn algerlega að tapa sér í hjólaljósaeftirlitinu? Skýringuna fékk ég síðar frá Gunnari í vinnunni... Nema hvað, á föstudaginn síðasta sá ég lögguna sem fyrr við stíginn. Hann var á spjalli við skokkara sem var sko með ljósin í lagi. Blikk á höndum og fótum svo að svartklæddi kroppurinn væri nú sýnilegur. Eftir því sem ég nálgaðist varð ljóst hver skokkarinn var. Augu okkar Anders Fogh mættust og sameiginlegur skilningur okkar á alheiminum flæddi milli í köldu loftinu á þessum fáu sekúndum. Það er gott að eiga góða granna sem eiga eitthvað undir sér. Nú er málið að redda sér skokkmúnderingu og rey

Bekkjarsystir mín hún Stine ætlar í heimsókn til Íslands í sumar. Með í för verða Morten, kærastinn hennar, tengdamamma og mágur hennar. Þau vilja upplifa sem mest og flest og þar sem allt kostar peninga á Íslandi, þá benti ég henni á að eflaust væru e-r sem gjarnan vildu skipta við þau á húsnæði og bíl. Þannig gæti það komið sér vel fyrir e-a heppna Íslendinga sem vildu kíkja til Danmerkur í sumarfríinu sínu. Svo að ég lýsi hér með eftir e-u ykkar sem vilja skipta á húsnæði og bíl við fjóra trausta Dani. Tímabilið er 14. júlí til 27. júlí. Þau vilja gjarnan vera í Reykjavík eða í nágrenni við höfuðborgina. Stine og Morten búa í einbýlishúsi, í rólegu og fallegu hverfi í Herlev. Það er innan við 5 mín. gangur á lestarstöðina og frá Herlev tekur 20 mín að komast niður í miðbæ Kaupmannahafnar. Ef þetta vekur áhuga ykkar, hafið endilega samband við mig í tölvupósti ( hannajakobs@gmail.com ) eða síma (0045 - 3031 6774). KramHanna

Er þetta ekki barasta grín, þetta veðurfar á landi ísa? Ég sá á mbl.is að fólk er beðið um að halda sig inni, að varasamt geti verið að vera úti. Það held ég að verði spennandi að sjá hversu margir djammfíklar láti veðri stöðva sig...... .... og hér er vor í lofti... megi algóður guð bless'ykkur og vernda amen Blöbbz

Við Elva tókum ákvörðun, eftir að hafa báðar kvartað undan febrúarsleni, að kaupa okkur far til Stokkhólms í byrjun mars. Ekki amalegt það, ég sé fyrir mér; kaffihús, verslanir, veitingastaði, söfn, kristilegt hótel, skemmtistaði, helling af nýjum andlitum og að sjálfsögðu hina gullfallegu sænsku tungu. Det blir jättekul!! Pussar och krammar Blöbbý

.... ef ég vissi ekki betur, héldi ég að ég væri siglétt! Ég er gjörsamlega sjúk í avacado í formi guacamole. Þetta er orðið pínlegt..... Börnin á leið inn í draumalandið sem er ekki í frásögur færandi nema hvað að nú hefur Ásta Lísa slegist í hóp Baldurs Freys og neitar náttfötum. Þau hafa komist að því að betra sé hreinlega að sofa í hversdagsfötum. BFF er íklæddur hermannabuxum og er ber að ofan, ÁLF er berleggjuð í brúnu flauelspilsi og í agalega fínum rauðum jakka. Trendsetter eða hvað??

Við vorum að koma neðan úr Vega og það suðar ennþá í eyrunum á okkur. Mugison kom sá og sigraði á sviði litla Vega í kvöld. Þvílík bomba. Ég og Hanna vorum í fremstu röð og létum dynja yfir okkur dásemdirnar sem þeyttust úr mögnurum og skinnum strákanna á sviðinu. Pétur , Aggi, Mugison, Davíð Þór og Gunni áttu ótrúlegan samleik þar sem farið var vítt og breitt um tónsvið og hljóðstyrk. Sveitamúsík og sárróma söngvar fikruðu sig yfir í murr murr sem gaf upptaktinn að þyngri deildinni. Þar sýndi sveitin að hún gefur ekkert síðhærðum svartbolum eftir í þungu rymrokki sem væri fullfallið til að hljóma á The Rock í köben. Takk, takk, takk Mugison og fylgisveinar fyrir frábært kvöld! Þetta var út úr korti góð kvöldstund en því miður höfðum við ekki tíma til að dvelja við og kaupa diskinn af þér. Það gerum við um hæl á netinu!

já það verður að segjast að hér sé drulluveður - en það þekkið þið víst ansi vel á klakanum, ik? Það er kannski meira snjór, rok, hagl, hríð og frost - eigum við nokkuð að halda áfram? Vitið þið að ég er í svo spennandi námi að stundum trúi ég því varla. Verst er að ég get víst ekki verið endalaust í því og lok námsins munu verða staðreynd. Ég veit líka að þá verð ég búin að öðlast enn meiri þekkingu (ja, það ætla ég allavega að vona þrátt fyrir efasemdirnir sem læðast inn undir sjálfstraustsskikkjuna.....) og verð enn betur í stakk búin til að takast á við vandamál heimsins. En þrátt fyrir að vera í þessu líka frábæra námi, þá getur það stundum drepið mig að þurfa að gera verkefni. Þá verð ég nefnilega (og sérstaklega ef ég hef ekki fókus í verkefninu) algerlega ofvirk, þjáist af athyglisskorti, finn fyrir gríðarlegum verkkvíða og kveiki á frestunaráráttunni í mér. Kannski að þetta hangi með að nú sé janúar á enda runninn og febrúar að byrja...., allavegna veit ég fátt betra en að bor