Fara í aðalinnihald

Fargo - Dagur 4

Líðanin var nokkru betri eftir 12 tíma hvíldina og matarlystin að mestu komin aftur. Ég gat því fengið mér eitthvað annað bara eitt epli í morgunmat. Af öllu sykurkruðeríinu valdi ég mér hafragrautinn sem er alveg bara prýðisgóður.


Enn einn dagurinn í kennslustofunni framundan og ég fékk mér verkja og hitalækkandi til að slá á hausverkinn og stífleikann í hnakkanum. Það hlýtur bara að vera annað hvort eitthvað slævandi í þessu dufti og pillum eða að kennslu efnið var svona leiðinlegt, því ég var gersamlega að sofna. Dottaði bara þó nokkuð oft undir hádegið.

Við fórum á Godfather's pizzustað í hádeginu en þeir voru með hlaðborð. Það sem sló mig þar var ein pizza sem er ætluð í eftirverð. Svona sykurhlaðið deig með glassúr og M&M kúlum en það var líka hægt að fá deigkúlur í kanilsykurhjúp, úúghhh. Ég bara næstum ældi, þetta er alveg týpiskt bandarískt, alveg löðrandi í sykri, enda gat maður séð það á 80% af matargestum að þar voru menn svolítið yfir kjörþyngdinni. John prófaði deigkúlurnar og fannst þær fínar en deigpizzan þótti honum hræðileg og sagðist hafa meitt sig bókstaflega í tönnunm.

Seinnipartinn á leiðinni frá námskeiðinu fórum við í gegnum möguleika okkar í kvöldmatar málum. Möguleikarnir eru óendanlegir því allt er nú hægt að fá, allan sólarhringinn, allan ársins hring. Við ákváðum því að taka ameríska pólinn í þetta og fara á alþjóðlega pönnukökuhúsið sem kvöldmat. Það virtist nú ekki vera svo óalgengt hjá fólki því eitthvað var nú af gestunum. Þjónustustúlkan var eitthvað svo rosalega kammó og í rúllandi rullu að mér fannst það bara hálf pínlegt. Næstum eins og hún væri aðeins þroskaheft, en það var nú ekki raunin því hún breyttist aftur í venjulega manneskju þegar hún sópaði gólfið. John hlýtur að hafa séð eitthvað skrýtinn svip á mér því hann kom með athugasemd um að hér væri unnið fyrir þjórfé. Við tókum smá umræðu um það hversu þjónusta getur verið aðeins of ágeng. Maturinn var alveg allt í lagi, eggjabaka með fyllingu og svo pönnukökur. Að sjálfsögðu allt of mikið, svona passlegt fyrir tvo og komið með auka gosglas þegar við erum komnir hálfa leið niður úr því fyrra.
Ég held bara svei mér þá að ég myndi grennast hérna í Bandaríkjunum þar sem ég er kominn með hálfgert ógeð á mat þar sem þetta er allstaðar í andlitinu á manni (matsölustaðir og auglýsingar) og í allt of stórum skömmtum í yfirgengnum útfærslum (feitt og sykrað). Maður verður beinlínis frábitinn mat þegar allar þessar auglýsingar og neysluhvatning gera þetta að hálfgerðu klámi.

Það var ekki annað hægt en að kíkja í móðurskip verslanna, Wal-Mart. John átti eftir að klára nokkur innkaup af listanum. Eins og allt í Ameríku var þetta náttúrulega risastórt og allt til í óteljandi úrvali og vöruflokkum. Rakinn úti skall á okkur þegar við höfðum lokið verslunarrápinu, það var reyndar svo heitt í lofti að regndroparnir nánast gufuðu upp jafnóðum.

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Draumaferðin - komin í gang

Nú þegar búið er að stúdera og samræma atburðardagskrárnar fer allt í gang. Ég byrja annan í jólum á 25km fjallahjólatúr með góðum hópi og það verður að segjast að landslagið er nokkuð frábrugðið. Í stað drullu og sleipra rótarbunka þarf að venjast lausamöl (tækla eins og drullu) og stórgrýttar holur. Einnig hjóluðum við kafla þar sem malarvegurinn minnti glettilega á vestfirskt þvottabretti þar sem demparar framan og aftan fengu heldur betur að vinna fyrir hverri rifflu. Fjölskyldan leigir sér tennisspaða og völl og spreytir sig í klukkutíma í sólinni. Hanna er dugleg að hlaupa og prófa ýmislegt svo sem Zumba, Funkdans, afródans og fullorðins sundæfingu sem var nokkuð krefjandi. Þriðja í jólum leigjum við okkur öll fjallahjól og tökum túr inn til næsta bæjar, Gran Tarjal, þar sem við spókum okkur og snæðum dýrindis pizzu og guðdómlegan ís við ströndina. Svo er það bara að skella sér í krakkaklúbbinn eða busla í lauginni þess á milli. Nú eða skella sér í ræktina, prófa bodytoning (ha

Laugavegurinn hjólaður - myndir

Þann 16. júlí hjóluðum við fjórir félagarnir (ég. Lalli, Snorri og Tolli) frá Landmannalaugum til Bása í Þórsmörk, sem í daglegu tali kallast Laugarvegurinn. Þetta var í alla staða eftirminnileg og frábær ferð í góðum félagsskap sem hélt vel í þá 14 tíma sem við hjóluðum, teymdum upp brekkur, ísskafla og ár. Ferðalokin í Básum klukkan fjögur um nótt voru kærkomin með Thai hnetusmjörskjúklingarétti og mikið var gott að leggjast til hvílu í tjöldunum. Meira segja myndir en mörg orð...

Í faðmi fjalla og stórbrotinnar náttúru

Við erum svo virkilega að njóta okkar hérna á Íslandinu og höfum farið út í náttúruna og hitt vini og vandamenn á förnum vegi. Krakkarnir príluðu með okkur eitt kvöldið upp á Úlfarsfellið sem blasir við út um stofugluggann hjá mömmu og var það hressilegur túr fyrir sál og líkama. Svo er búið að taka túr um uppsveitir Suðurlands og heimsækja Sólheima sem eiga alltaf stóran stað í hjörtum okkar. Hanna fór með krakkana í sveitina til Guðnýar og nutu þau lífsins og náttúrunnar með ferðum með ströndinni á undir rótum Snæfellsjökuls. Og auðvitað varð að kanna stöðuna á toppi jökulsins líka með hjálp snjótroðara og útsýnið var víst stórfenglegt af toppinum þar. Á meðan Hanna og gríslingarnir nutu lífsins í Syðri-Knarrartungu þá fór ég með Lalla, Snorra og Tolla. Svo erum við búin að prófa þó nokkrar sundlaugar og fara í eitt gott brúðkaup úti í guðsgrænni náttúrunni.