Fara í aðalinnihald

Á vegum úti - D7: Brussel 2

Draumamorgunmatur og algerlega eftir höfði og óskum Baldurs Freys og Jens Inga: nutellabrauð úr tröllaukinni krukku sem var vandlega valin úr ódýru búðinni. Allir mettir og ferðaklárir um hádegisbil en þá tölti hersingin niður í metró, nema Rakel greyið sem var farin í vinnuna að hafa eftirlit með EFTA/EB lagabákninu.

Fyrsta stopp var hinn stórmerki kínaverski súpermarkaður sem eftir lýsinum Andrésar átti bara heima í ævintýrum. En það reyndist dagsatt ævintýr og enginn skortur á úrvali og valkostum. Eiginlega áskorun að ná að takmarka sig í innkaupum. Þegar maður hélt að allt væri skoðað kom í ljós að við vorum bara í ytri helmingi búðarinnar. Fórum út klyfjuð af kryddum, tei ofl gúrmei.

Við röltum um miðbæinn en fljótlega fór sultarkórinn að verða æ háværari þannig að við förum að tillögu Andrésar inn í þrönga veitingahúsagötu út frá stóratorgi. Þar erum við tilvalin fórnarlömb innkastara túristastaðanna og er lofað gulli og grænum skógum. En þjónninn á erfitt með að fela vonbrigðin þegar við pöntum ekki stóra sjávarréttaplattann eða kjúklingadiskinn. Bara pizzur og annað léttmeti sem er barn - og ofnæmisvænt.

Við heimsækjum litla pissukarlinn sem er klæddur upp í napóleongalla. Magnað að auðkennistákn bæjarins skuli ekki vera betur frágengið; það eru bara svona snúrulufsur lafandi hist og pist aftan úr drengnum. Ætli það sé ekki kvöldlýsingarperur. Eða þvagrásin sjálf?

Í Belgíu er gert mikið af súkkulaðikonfekti. Og okkur þótti skylda ein og vel passandi að versla eins og eina öskju til að kvitta fyrir gestrisnina á næsta fyrirhugaða stoppi, í Tilburg. Það var um og yfir 30 stig þennan daginn þannig að það virtist vera staðalbúnaður að fá álfóðraða og rennda axlartösku með í kaupunum. Hún kom sér svo vel sem nestistaska fyrir kælivörur síðar

Það er óumflýalegt þrumuveður í aðsigi og við drífum okkur upp á metro stöð. Enda er ungviðið búið að fá nóg af bæjarlífinu og langar heim í badminton og leik. Við skiptum liði og karlar fara í innkaupaferð á meðan restin af genginu flýtir sér heim í kapphlaupi við úrhellið sem nálgast óðum. Það fer að blása hressilega og það þyrlast upp rykið af götunum og fyllir augu okkar. En við þurfum ekki að hafa miklar áhyggjur af því, demban hellist á okkur og hreinsar allt ryk á núll einum. Regnið dynur á þakinu og læðist inn um lofttúðurnar þar sem ég engist um í valkvíða við risavaxið kjötborðið, sem er í raun kjötlager. Við Andrés náum að sigta út nokkur góð stykki og leggjum inn pöntun. Innkaupin ganga bara nokkuð vel fyrir sig og við hlaupum við fót heim í rigningunni með kassana í fanginu. Ég spóla bara í nýju sandölunum mínum sem voru greinilega ekki hannaðir fyrir votgöngur.

Veðurguðirnir eru miskunsamir og rífa ský og regn burt svo við getum slegið upp grillveislu. Eftir spá hins reynda innkaupameistara Andrés þá kemur óvænt innihald upp úr kjötbréfunum miðað við það sem maður taldi sig krossa við á hinum franskmælandi pöntunarlista. En það kemur ekki í veg fyrir fjögurra kjöttegunda hlaðborð með grænmeti, kartöflum og tófúpylsum. Ljúf kvöldstund fylgir með mat, drykk, spjalli og ögn af plötukynningum.

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Draumaferðin - komin í gang

Nú þegar búið er að stúdera og samræma atburðardagskrárnar fer allt í gang. Ég byrja annan í jólum á 25km fjallahjólatúr með góðum hópi og það verður að segjast að landslagið er nokkuð frábrugðið. Í stað drullu og sleipra rótarbunka þarf að venjast lausamöl (tækla eins og drullu) og stórgrýttar holur. Einnig hjóluðum við kafla þar sem malarvegurinn minnti glettilega á vestfirskt þvottabretti þar sem demparar framan og aftan fengu heldur betur að vinna fyrir hverri rifflu. Fjölskyldan leigir sér tennisspaða og völl og spreytir sig í klukkutíma í sólinni. Hanna er dugleg að hlaupa og prófa ýmislegt svo sem Zumba, Funkdans, afródans og fullorðins sundæfingu sem var nokkuð krefjandi. Þriðja í jólum leigjum við okkur öll fjallahjól og tökum túr inn til næsta bæjar, Gran Tarjal, þar sem við spókum okkur og snæðum dýrindis pizzu og guðdómlegan ís við ströndina. Svo er það bara að skella sér í krakkaklúbbinn eða busla í lauginni þess á milli. Nú eða skella sér í ræktina, prófa bodytoning (ha

Laugavegurinn hjólaður - myndir

Þann 16. júlí hjóluðum við fjórir félagarnir (ég. Lalli, Snorri og Tolli) frá Landmannalaugum til Bása í Þórsmörk, sem í daglegu tali kallast Laugarvegurinn. Þetta var í alla staða eftirminnileg og frábær ferð í góðum félagsskap sem hélt vel í þá 14 tíma sem við hjóluðum, teymdum upp brekkur, ísskafla og ár. Ferðalokin í Básum klukkan fjögur um nótt voru kærkomin með Thai hnetusmjörskjúklingarétti og mikið var gott að leggjast til hvílu í tjöldunum. Meira segja myndir en mörg orð...

Í faðmi fjalla og stórbrotinnar náttúru

Við erum svo virkilega að njóta okkar hérna á Íslandinu og höfum farið út í náttúruna og hitt vini og vandamenn á förnum vegi. Krakkarnir príluðu með okkur eitt kvöldið upp á Úlfarsfellið sem blasir við út um stofugluggann hjá mömmu og var það hressilegur túr fyrir sál og líkama. Svo er búið að taka túr um uppsveitir Suðurlands og heimsækja Sólheima sem eiga alltaf stóran stað í hjörtum okkar. Hanna fór með krakkana í sveitina til Guðnýar og nutu þau lífsins og náttúrunnar með ferðum með ströndinni á undir rótum Snæfellsjökuls. Og auðvitað varð að kanna stöðuna á toppi jökulsins líka með hjálp snjótroðara og útsýnið var víst stórfenglegt af toppinum þar. Á meðan Hanna og gríslingarnir nutu lífsins í Syðri-Knarrartungu þá fór ég með Lalla, Snorra og Tolla. Svo erum við búin að prófa þó nokkrar sundlaugar og fara í eitt gott brúðkaup úti í guðsgrænni náttúrunni.