Fara í aðalinnihald

Bandaríkjaför - Dagur 1

Ameríkufarinn sagði:
Fyrsti dagurinn á námskeiðinu í nýju landi í nýju tímabelti. Og það er vor!

Dásamlegt vor í lofti og mikill munur að sjá græn lauf og stika um í hitastigi yfir frostmarki. Morgunmaturinn í hótelmóttökunni var með nóg af gúmmulaðinu og brasi en líka var hægt að fá sér jógúrt, múslí og hafragraut. Merkilegt nokk enginn ostur né kjötálegg.

Formsatriðin
Við komumst nokkurn vegin klakklaust til höfuðstöðva Microsoft í Redmond. Mættum inn í byggingu 16 en fengum þau skilaboð að við þyrftum að virkja aðgangskort okkar í bílakjallara byggingar 8 sem og skrá bílinn okkar á bílastæðalistann til að hann yrði ekki dreginn burt. Það var nú hálfgert greindarpróf að fylgja hvítu pílunum á malbiksgólfinu inn í þröngu kytruna með aðgangskortavinnslunni.

Þegar búið var að redda formatriðunum fundum við kennslustofuna og fengum þar möguleikann á að úða í okkur glassúr og sykurhúðuðum kleinuhringjum. Starbucks gæðakaffi á könnunni og verður að segjast að það er Microsoft til mikils hróss að hafa eingöngu gott kaffi í gangi, ábyggilega til að fyrirbyggja magasár og almenna starfsóánægju.

Námskeiðið hefst
Námskeiðið hófst þegar við villuráfandi sauðirnir fimm frá Danmörku (ég, Klaus, Djorjde, Nuria og Björn) mættum loksins á svæðið. Arthur var þegar mættur, enda kunnugur á þessum slóðum. Hann Joe frá SecurityInnovative sá um kennsluna og ferst það bara nokkuð vel úr hendi. Fórum yfir efni bókarinnar.

Hádegismaturinn var í kaffiteríunni sem er í raun markaðstorg þar sem nokkrir matsölustaðir bjóða mismunandi tegundir matar til sölu s.s. Hamborgaragrill, tex-mex, pizzur, samlokubar o.s.frv. Það þarf að kaupa matinn, en drykkir eru fríir (fyrir utan kaffidrykki af Starbucks). Skellti mér á eitthvað Texas Tijuna meatsauce fansí-smansí nafn en átti í erfiðleikum með að finna kjötið í sósunni. Alveg við og undir meðallagi gumsið það.

Smá verslun og risa máltíð
Eftir námskeiðinu lauk, skiluðum við tölvukostinum upp á hótel og fórum niður á Crossroads í smá tilraun til verslunnar. Kvöldmaturinn á hótelinu var ekki upp á marga fiska: kjúklingaleggir og -vængir ásamt smá grænmeti. Við ákváðum þá að reyna að finna eitthvað að borða í þessum Crossroads verslunarkjarna. Þar var ekki mikið úrval af veitingastöðum, eiginlega bara skyndibitar en þarna var líka raftækaverslun þannig ég gat keypt mér 1 stk útværan harða disk. Allt er stórt í Bandaríkjunum segir sagan og er það alveg rétt. Hátt til lofts, vítt til veggja og ótrúlegustu búðir og þjónusta eins og til dæmis keramikmálunarbúðin þar sem fóls situr til borðs og málar flísar og annað keramik.

Þar sem ekki fannst neitt ætilegt í Crossroads ákváðum við að prófa Mexíkanska veitingastaðinn Azteca sem er rétt hjá hótelinu okkar. Já, skammtarnir eru risavaxnir. Stór bjór bara fyrir handsterka einstaklinga. Maturinn, vá. Alveg helmingi of stór. Klaus sagði að við værum etv kallaðir "svagspisers" af heimamönnum. Ég kláraði þó mínar 2 enchiladas en Klaus og Djordje gátu varla komist hálfa leið. Heppnir að hafa ekki pantað "big dishes" með alvöru skammtastærðum!

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Úps!

Svið: Á leið heim í lestinni sunnudagskvöldið 4. janúar Persónur: fjölskyldan situr með 4 stk ferðatöskur, nýkomin úr flugi frá 2 viknar fríi á Íslandi Ásta Lísa (ÁL): Pabbi, ég þarf að pissa Pabbinn (ég): Ok, klósettið er bara hérna rétt hinu megin við hornið. Taktu í hendina á mér, lestin vaggar svolítið og við gætum dottið. Hérna er þetta. Prófaðu að ýta á takkan, þá opnast hurðin (ÁL ýtir á takkann og við blasir miðaldra feitlaginn maður sem situr á salerninu "í hægðum sínum") Ég: Úps, fyrirgefðu. Vissi ekki að það væri ólæst. (ýti aftur á takkan og loka hurðinni aftur. Það kemur ekki í veg fyrir að 2,27 rúmmetrar af geigvænlega fúlu þarmalofti sleppa fram í ganginn. Við röltum til baka og setjumst í sætin sposk á svip. Allir í vagninum skilja og finna lykt af því sem gerðist. Vandræðaleg brosin og allir reyna að láta sem ekkert hafi gerst. Þá kemur hreinskilni barnsins...) ÁL: Það er kúkafýla (sniff sniff, sogið upp í nefið til að vera viss) ÁL: Pabbi, það er vond lykt.

Laugavegurinn hjólaður - myndir

Þann 16. júlí hjóluðum við fjórir félagarnir (ég. Lalli, Snorri og Tolli) frá Landmannalaugum til Bása í Þórsmörk, sem í daglegu tali kallast Laugarvegurinn. Þetta var í alla staða eftirminnileg og frábær ferð í góðum félagsskap sem hélt vel í þá 14 tíma sem við hjóluðum, teymdum upp brekkur, ísskafla og ár. Ferðalokin í Básum klukkan fjögur um nótt voru kærkomin með Thai hnetusmjörskjúklingarétti og mikið var gott að leggjast til hvílu í tjöldunum. Meira segja myndir en mörg orð...

Laugarvegurinn hjólaður

Þessi hugmynd að taka einn góðann hjólatúr fæddist á vormánuðum hjá meistara Lárusi. Og undirbúningurinn og stemmningsuppbyggingin fór á fullt. Ekkert var sparað til í pökkunarlistum, ferðaáætlunum og gögnum um fyrri slíkar ferðir þar sem hægt er að horfa á myndbönd, sjá gps, lesa lýsingar og sjá myndir. Spennan var orðin þónokkur á sunnudeginum 15 júlí þegar ég var að pakka í bakpoka og elda mat fyrir hópinn inn á milli þess að smyrja nesti fyrir ferðina. Mánudagsmorguninn 16. júlí stóðum við Tolli, Lárus og Snorri klárir á BSÍ eins og hinir túristarnir og gerðum okkur klára í rútuna í Landmannalaugar kl 8. Við komum hjólunum okkar fyrir í einni af tveimur smekkfullu rútunum en tjöld ofl sendum við með annarri rútu upp í Þórsmörk. Eftir nokkuð hoss og hopp vorum við upp í hinum stórbrotnu landmannalaugum þar sem var bara frekar mikið um manninn. Hjólin komu nokkuð heil út úr þessu nema að aftari bremsudiskur hjá mér hafði beyglast en það var lagað fljótt og örugglega. Veðrið var