Mánudagsmorgunn 1. mars og það er borðaður morgunmatur og smurðir matpakkar. Það voru slydduél á leiðinn á hraðbrautinni og við höfðum pantað okkur bílastæði á hjara veraldar. Allt innritunarferlið gekk vel og við erum komin inn fyrir og sveimum á fríhafnarsvæðinu eftir hádegismatinn. Spennan er mikil og tíminn drepinn í raftækjabúð við æsispennandi MarioCart wii spil. Svo mikil einbeiting að það er bara kominn aðkallandi tími á nr #2 hjá Baldri Frey þannig að strikið er tekið með mjög áhugaverðum fótaburði. En það er aðeins og seint og flogið er nærbuxnalaus til Egyptalands.
Það er mjög erfitt að bíða eftir að vélin lendir, spurt er á 11 mín frest og mótmæt harðlega ef hinn liðni tími er ekki amk 20 mín meira en þegar síðast var spurt. Við lendum loksins í 20 C hita kl 21 að staðartíma, á fullu tungli. Farangurinn er fljótfenginn og ljóshærða, litla, bleikklædda dóttir okkar vekur ómælda athygli heimanmanna sem vilja allir heilsa upp á, klappa á kollinn og spyrja "hey, what´s your name". Auðvitað fer trýnið alveg í kleinu yfir þessu öllu saman, snýr sér í foreldrakjöltur og verður ein allsherjar feimni.
Stóðinu er skipt upp í rúturnar og við förum í 5 hótela rútuna sem brunar fljótlega af stað út í myrkrið. Við verðum síðust í röðinni og sjáum því öll hótelin sem fólkið fer á. Eitt þeirra er á svæði sem er enn í uppbyggingu (eins og mörg svæðin eru) og þar sjáum við hálfklárað hús við hliðina, svona fokhelt. Það hanga druslur fyrir gluggum en sum staðar sjáum við inn og Baldur Freyr tekur eftir því og segir "Hér býr fátæka fólkið". Útbrunnu "voru-einu-sinni-aðal" félagarnir tveir fyrir framan okkur skella uppúr, "já einmitt, hér munum við eyða fríinu okkar með heimasmurðu - eða þannig. Þú ert ekki svo vitlaus". Auðvitað tóku þeir því sem Baldur Freyr hefði meint hótelið þeirr, sem var kannski ekki algerlega galin ályktun. Það hafði svo sannarlega mátt muna fífil sinn fegurri. Eins og þeir.
Við vorum orðin einungis 4 eftir með leiðsögumanninum (eða konunni) í rútuni. Og maður fór að spá, vorum við að velja eitthvað kolvitlaust hótel? Nei, aldeilis ekki. Reyndist mjög fínt hótel, að vísu komið til ára sinna en snyrtilegt og alúðleg og lipur þjónusta. Upp á herbergi beið kvöldsnarl sem leiðsögukonan hafði séð um að yrði tekið til fyrir okkur. Það var þreytt, spennt og sátt lítil fjölskylda sem skellti sér á rúmin með tunglskinsbjart rauðahafið úti fyrir.
Ævintýrin bíða og dafna í draumalandinu...
Það er mjög erfitt að bíða eftir að vélin lendir, spurt er á 11 mín frest og mótmæt harðlega ef hinn liðni tími er ekki amk 20 mín meira en þegar síðast var spurt. Við lendum loksins í 20 C hita kl 21 að staðartíma, á fullu tungli. Farangurinn er fljótfenginn og ljóshærða, litla, bleikklædda dóttir okkar vekur ómælda athygli heimanmanna sem vilja allir heilsa upp á, klappa á kollinn og spyrja "hey, what´s your name". Auðvitað fer trýnið alveg í kleinu yfir þessu öllu saman, snýr sér í foreldrakjöltur og verður ein allsherjar feimni.
Stóðinu er skipt upp í rúturnar og við förum í 5 hótela rútuna sem brunar fljótlega af stað út í myrkrið. Við verðum síðust í röðinni og sjáum því öll hótelin sem fólkið fer á. Eitt þeirra er á svæði sem er enn í uppbyggingu (eins og mörg svæðin eru) og þar sjáum við hálfklárað hús við hliðina, svona fokhelt. Það hanga druslur fyrir gluggum en sum staðar sjáum við inn og Baldur Freyr tekur eftir því og segir "Hér býr fátæka fólkið". Útbrunnu "voru-einu-sinni-aðal" félagarnir tveir fyrir framan okkur skella uppúr, "já einmitt, hér munum við eyða fríinu okkar með heimasmurðu - eða þannig. Þú ert ekki svo vitlaus". Auðvitað tóku þeir því sem Baldur Freyr hefði meint hótelið þeirr, sem var kannski ekki algerlega galin ályktun. Það hafði svo sannarlega mátt muna fífil sinn fegurri. Eins og þeir.
Við vorum orðin einungis 4 eftir með leiðsögumanninum (eða konunni) í rútuni. Og maður fór að spá, vorum við að velja eitthvað kolvitlaust hótel? Nei, aldeilis ekki. Reyndist mjög fínt hótel, að vísu komið til ára sinna en snyrtilegt og alúðleg og lipur þjónusta. Upp á herbergi beið kvöldsnarl sem leiðsögukonan hafði séð um að yrði tekið til fyrir okkur. Það var þreytt, spennt og sátt lítil fjölskylda sem skellti sér á rúmin með tunglskinsbjart rauðahafið úti fyrir.
Ævintýrin bíða og dafna í draumalandinu...
Ummæli