Fara í aðalinnihald

Tímans tönn


Múrinn er rofinn, þann 19. sept rann upp sá dagur sem markaði meirihluta lífskeiðs míns með bílprófs en án. Jú, ég varð 35 ára.

Þetta var ægilega frábær dagur. Að hætti fjölskyldunnar var huggulegur morgunverður með kertaljós og fínerí í rólegheitunum að morgni afmælisdagsins sjálfs. Enda hitti þetta á laugardag þetta árið. Greinilega var búið að leggja upp margvísleg samsærisplön í tilefni dagsins og þau komu smá saman í ljós....

Fyrst var ég sendur út í bíl að ná í bjórinn sem var keypur á svo agalega góðu tilboði daginn áður en Hanna náði ekki að bera hann inn. Þegar ég spurði um bjórtýpu og prís, þá var þetta langt framúr öllum tilboðsvíddum sem ég hef nokkurn tíman heyrt um. Vá hvað Hanna hefur verið lunkin að hitta á þetta... Nema hvað, ég rölti út í gamla grána (Skoda) og vippa upp skottlokinu. Haa, bíddu hér er bara kassi. Weber? Hah? Lít upp og sé frúnna glottandi hringinn þarna uppi á stigapalli. Jah hérna, meiri prakkarinn. Núna erum við með dýrindis gasgrill hér úti á svölum sem var vígt 3 daga í röð eftir komuna í hús.

Næst var það Holte. Baldur vildi alveg staðfastlega fá eyrnalokk, annað kom ekki til greina. Afmælisgjöf mín til þín pabbi. Já og við drifum bara í því. Baldur stóð sig eins og hetja. Ekki vont? Neiii, bara smá kannski....

Beint í kjölfarið var farið í siglingu út frá Holte havn út á Furesöen í dásemdarveðri. Við vorum eins og sjaldséðir hvítir hrafnar þar sem vertíðinni var að ljúka og þetta var slúttdagurinn. En báttúrinn var stórfínn með nesti út á vatninu þar sem við létum okkur reka á meðan nestið rann niður.

Ekki nóg komið af vatni. Vedbæk höfnin var næsta stopp. Þar var tekinn hressandi sjósundsprettur og strandflatmögun. Á eftir var það svo vel útilátinn ís í tilefni dagsins. Mmmmm.

Um kvöldið var búið fyrir löngu síðan að ákveða næstu umferð matarklúbbsins alræmda. Þemað að þessu sinni var ljótufatakvöld og vorum við búin að undirbúa okkur með því að fara upp í Birkeröd í vikunni og versla í búð hjálparstarfs kirkjunnar. Þar fann ég þennan dýrindis Reebok krumpugalla sem mér þótti passa svona ljómandi vel við jólasveinabindið og einhverja vel valda skyrtu úr skápnum. Hanna var svo heppin að þurfa ekkert að pæla í þessu þar sem Elva hafði keypt auka kjól sem hún passaði í og myndi bara bíða heima hjá þeim hjúum í Rödovre.
Jæja, kvöldið nálgast og ég græja mig með tilbúnum smurningsklíning og set mig inn í hlutverkið sem Maggi Mix, alhliða mixer og alltaf með búkka og hásingar innan seilingar.

Við brunum inn til Rödovre og mætum Andrési, í borgaralegum klæðnaði, fyrir utan. Jú, ég þurfti bara að skutlast eftir Rakel fer svo í fötin núna inni. Við mætum kampakát inn og viti menn: allir bara svona rosalega borgaralega klæddir, nema ég. Ég er Maggi Mix. Grínið og planið er fullkomlega heppnað og rennur upp fyrir mér undir afmælisöngnum. Gott grín. En líka góð föt. Og ég verð í þeim allt kvöldið, í þessu hátíðlega tilefni. Maður er nú bara einu sinni 35, hah!

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Úps!

Svið: Á leið heim í lestinni sunnudagskvöldið 4. janúar Persónur: fjölskyldan situr með 4 stk ferðatöskur, nýkomin úr flugi frá 2 viknar fríi á Íslandi Ásta Lísa (ÁL): Pabbi, ég þarf að pissa Pabbinn (ég): Ok, klósettið er bara hérna rétt hinu megin við hornið. Taktu í hendina á mér, lestin vaggar svolítið og við gætum dottið. Hérna er þetta. Prófaðu að ýta á takkan, þá opnast hurðin (ÁL ýtir á takkann og við blasir miðaldra feitlaginn maður sem situr á salerninu "í hægðum sínum") Ég: Úps, fyrirgefðu. Vissi ekki að það væri ólæst. (ýti aftur á takkan og loka hurðinni aftur. Það kemur ekki í veg fyrir að 2,27 rúmmetrar af geigvænlega fúlu þarmalofti sleppa fram í ganginn. Við röltum til baka og setjumst í sætin sposk á svip. Allir í vagninum skilja og finna lykt af því sem gerðist. Vandræðaleg brosin og allir reyna að láta sem ekkert hafi gerst. Þá kemur hreinskilni barnsins...) ÁL: Það er kúkafýla (sniff sniff, sogið upp í nefið til að vera viss) ÁL: Pabbi, það er vond lykt.

Laugavegurinn hjólaður - myndir

Þann 16. júlí hjóluðum við fjórir félagarnir (ég. Lalli, Snorri og Tolli) frá Landmannalaugum til Bása í Þórsmörk, sem í daglegu tali kallast Laugarvegurinn. Þetta var í alla staða eftirminnileg og frábær ferð í góðum félagsskap sem hélt vel í þá 14 tíma sem við hjóluðum, teymdum upp brekkur, ísskafla og ár. Ferðalokin í Básum klukkan fjögur um nótt voru kærkomin með Thai hnetusmjörskjúklingarétti og mikið var gott að leggjast til hvílu í tjöldunum. Meira segja myndir en mörg orð...

Laugarvegurinn hjólaður

Þessi hugmynd að taka einn góðann hjólatúr fæddist á vormánuðum hjá meistara Lárusi. Og undirbúningurinn og stemmningsuppbyggingin fór á fullt. Ekkert var sparað til í pökkunarlistum, ferðaáætlunum og gögnum um fyrri slíkar ferðir þar sem hægt er að horfa á myndbönd, sjá gps, lesa lýsingar og sjá myndir. Spennan var orðin þónokkur á sunnudeginum 15 júlí þegar ég var að pakka í bakpoka og elda mat fyrir hópinn inn á milli þess að smyrja nesti fyrir ferðina. Mánudagsmorguninn 16. júlí stóðum við Tolli, Lárus og Snorri klárir á BSÍ eins og hinir túristarnir og gerðum okkur klára í rútuna í Landmannalaugar kl 8. Við komum hjólunum okkar fyrir í einni af tveimur smekkfullu rútunum en tjöld ofl sendum við með annarri rútu upp í Þórsmörk. Eftir nokkuð hoss og hopp vorum við upp í hinum stórbrotnu landmannalaugum þar sem var bara frekar mikið um manninn. Hjólin komu nokkuð heil út úr þessu nema að aftari bremsudiskur hjá mér hafði beyglast en það var lagað fljótt og örugglega. Veðrið var