Fara í aðalinnihald

Páskalambið

Páskarnir komnir og lítið eitt hret með. Hér hefur verið svo ljúft og gott í vetur en svo þurfti að skella á með snjó þessa vikuna. Þeim mesta í vetur, bara hríð hérna heim á mánudeginum.

Það hefur verið gestkvæmt hjá okkur og er enn. Ásta var hjá okkur í viku en flaug svo á miðvikudaginn suður á bóginn til Kanarí, burt úr snjómuggunni. Í staðinn komu pabbi og Guðrún systir. Það voru aldeilis fagnaðarfundir og ýmislegt er búið að bralla.

Í gær fórum við í Frilandsmuseet (sbr Árbæjarsafnið) og röltum um í ratleik. Ásta Lísa var í Emmu öfugsnúna gírnum og náði að verða á öndverðum meiði með velflest samtöl og athafnir. Eftir safnaheimsóknina ákvað ég að sýna pabba litlu skonsuna sem við bjuggum í í Virum fyrir um ári síðan. Á leiðinni keyrðum við fram hjá rólóinum vinsæla þannig að aftur í var lögð fram eindregin ósk um að leika þar.

Þegar það átti svo að fara heim var Ásta Lísa í þvera gírnum og gerði sig sko ekki líklega til að koma með. Þrjóskusvipurinn var alveg magnaður, svona bland af þvermóðsku og glotti. Ægilega kunnulegir tilburðir, hvar hef ég séð þetta áður? Þá ljóst það mig, íslenska sauðkindin!

Kannski fullgróft að segja að dóttir mín sé eitt stykki íslensk sauðkind, hún er nú ljúf og góð stelpa, bara "svolítið" sjálfstæð og þrjósk. Eiginlega bara svolítið páskalamb.

Ummæli

murta sagði…
Hvaðan ætli að Ásta Lísa hafi þrjóskuna? I wonder...

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Úps!

Svið: Á leið heim í lestinni sunnudagskvöldið 4. janúar Persónur: fjölskyldan situr með 4 stk ferðatöskur, nýkomin úr flugi frá 2 viknar fríi á Íslandi Ásta Lísa (ÁL): Pabbi, ég þarf að pissa Pabbinn (ég): Ok, klósettið er bara hérna rétt hinu megin við hornið. Taktu í hendina á mér, lestin vaggar svolítið og við gætum dottið. Hérna er þetta. Prófaðu að ýta á takkan, þá opnast hurðin (ÁL ýtir á takkann og við blasir miðaldra feitlaginn maður sem situr á salerninu "í hægðum sínum") Ég: Úps, fyrirgefðu. Vissi ekki að það væri ólæst. (ýti aftur á takkan og loka hurðinni aftur. Það kemur ekki í veg fyrir að 2,27 rúmmetrar af geigvænlega fúlu þarmalofti sleppa fram í ganginn. Við röltum til baka og setjumst í sætin sposk á svip. Allir í vagninum skilja og finna lykt af því sem gerðist. Vandræðaleg brosin og allir reyna að láta sem ekkert hafi gerst. Þá kemur hreinskilni barnsins...) ÁL: Það er kúkafýla (sniff sniff, sogið upp í nefið til að vera viss) ÁL: Pabbi, það er vond lykt.

Laugavegurinn hjólaður - myndir

Þann 16. júlí hjóluðum við fjórir félagarnir (ég. Lalli, Snorri og Tolli) frá Landmannalaugum til Bása í Þórsmörk, sem í daglegu tali kallast Laugarvegurinn. Þetta var í alla staða eftirminnileg og frábær ferð í góðum félagsskap sem hélt vel í þá 14 tíma sem við hjóluðum, teymdum upp brekkur, ísskafla og ár. Ferðalokin í Básum klukkan fjögur um nótt voru kærkomin með Thai hnetusmjörskjúklingarétti og mikið var gott að leggjast til hvílu í tjöldunum. Meira segja myndir en mörg orð...

Laugarvegurinn hjólaður

Þessi hugmynd að taka einn góðann hjólatúr fæddist á vormánuðum hjá meistara Lárusi. Og undirbúningurinn og stemmningsuppbyggingin fór á fullt. Ekkert var sparað til í pökkunarlistum, ferðaáætlunum og gögnum um fyrri slíkar ferðir þar sem hægt er að horfa á myndbönd, sjá gps, lesa lýsingar og sjá myndir. Spennan var orðin þónokkur á sunnudeginum 15 júlí þegar ég var að pakka í bakpoka og elda mat fyrir hópinn inn á milli þess að smyrja nesti fyrir ferðina. Mánudagsmorguninn 16. júlí stóðum við Tolli, Lárus og Snorri klárir á BSÍ eins og hinir túristarnir og gerðum okkur klára í rútuna í Landmannalaugar kl 8. Við komum hjólunum okkar fyrir í einni af tveimur smekkfullu rútunum en tjöld ofl sendum við með annarri rútu upp í Þórsmörk. Eftir nokkuð hoss og hopp vorum við upp í hinum stórbrotnu landmannalaugum þar sem var bara frekar mikið um manninn. Hjólin komu nokkuð heil út úr þessu nema að aftari bremsudiskur hjá mér hafði beyglast en það var lagað fljótt og örugglega. Veðrið var