Fara í aðalinnihald

Það var þá loksins...

Við erum flutt! Eremitageparken 105 2A, Lyngby.

Þetta hafðist allt saman svo miklu betur en við höfðum þorað að vona. Þrátt fyrir sammælda bilun beggja síma, skort á reipi og að gleyma veski inn í ísskáp, þá var búið að rumpa öllu úr bílnum klukkan 17:40. Munar þar langmest um röskan hóp vinnufélaganna sem fjölmenntu sem fimmenningar og þrykktu farminum upp um hæðirna tvær á mettíma. Í þetta skiptið leigðum við stærri bíl sem rúmaði allt draslið í einni ferð og Hanna hafði hlaðið bílinn fyrr um daginn. Þetta gekk bara allt upp! Takk fyrir strákar!


Það voru svo bara jólin hjá krökkunum að endurheimta allt dótið sitt. Enda er herbergisgólfið þakið í dóti úr kössunum. Á morgun verða rúmin skrúfuð saman og fyrsta nóttinn í nýjum heimkynnum prufukeyrð. Mikil spenna fyrir því.

Við vorum bara að koma heim núna um hálf tíu og þá var farið í það að hátta og svæfa gríslingana sem voru orðin nokkuð græn í framan af öllum viðburðunum. Ásta Lísa er vonandi að jafna sig eftir viðskilnaðinn við vöruflutningabílinn sem þau fengu að sitja í hjá mér á leið upp á bílaleigu. Hún grét hástöfum yfir óréttlætinu að ekki væri hægt að keyra meira í stóra bílnum og sitja hátt uppi. Við verðum einhvern veginn að bæta henni það upp. Flytja aftur fljótlega? Æi, nei þá fæ ég mér frekar hestvagn á háum hásingum....

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Úps!

Svið: Á leið heim í lestinni sunnudagskvöldið 4. janúar Persónur: fjölskyldan situr með 4 stk ferðatöskur, nýkomin úr flugi frá 2 viknar fríi á Íslandi Ásta Lísa (ÁL): Pabbi, ég þarf að pissa Pabbinn (ég): Ok, klósettið er bara hérna rétt hinu megin við hornið. Taktu í hendina á mér, lestin vaggar svolítið og við gætum dottið. Hérna er þetta. Prófaðu að ýta á takkan, þá opnast hurðin (ÁL ýtir á takkann og við blasir miðaldra feitlaginn maður sem situr á salerninu "í hægðum sínum") Ég: Úps, fyrirgefðu. Vissi ekki að það væri ólæst. (ýti aftur á takkan og loka hurðinni aftur. Það kemur ekki í veg fyrir að 2,27 rúmmetrar af geigvænlega fúlu þarmalofti sleppa fram í ganginn. Við röltum til baka og setjumst í sætin sposk á svip. Allir í vagninum skilja og finna lykt af því sem gerðist. Vandræðaleg brosin og allir reyna að láta sem ekkert hafi gerst. Þá kemur hreinskilni barnsins...) ÁL: Það er kúkafýla (sniff sniff, sogið upp í nefið til að vera viss) ÁL: Pabbi, það er vond lykt.

Laugavegurinn hjólaður - myndir

Þann 16. júlí hjóluðum við fjórir félagarnir (ég. Lalli, Snorri og Tolli) frá Landmannalaugum til Bása í Þórsmörk, sem í daglegu tali kallast Laugarvegurinn. Þetta var í alla staða eftirminnileg og frábær ferð í góðum félagsskap sem hélt vel í þá 14 tíma sem við hjóluðum, teymdum upp brekkur, ísskafla og ár. Ferðalokin í Básum klukkan fjögur um nótt voru kærkomin með Thai hnetusmjörskjúklingarétti og mikið var gott að leggjast til hvílu í tjöldunum. Meira segja myndir en mörg orð...

Laugarvegurinn hjólaður

Þessi hugmynd að taka einn góðann hjólatúr fæddist á vormánuðum hjá meistara Lárusi. Og undirbúningurinn og stemmningsuppbyggingin fór á fullt. Ekkert var sparað til í pökkunarlistum, ferðaáætlunum og gögnum um fyrri slíkar ferðir þar sem hægt er að horfa á myndbönd, sjá gps, lesa lýsingar og sjá myndir. Spennan var orðin þónokkur á sunnudeginum 15 júlí þegar ég var að pakka í bakpoka og elda mat fyrir hópinn inn á milli þess að smyrja nesti fyrir ferðina. Mánudagsmorguninn 16. júlí stóðum við Tolli, Lárus og Snorri klárir á BSÍ eins og hinir túristarnir og gerðum okkur klára í rútuna í Landmannalaugar kl 8. Við komum hjólunum okkar fyrir í einni af tveimur smekkfullu rútunum en tjöld ofl sendum við með annarri rútu upp í Þórsmörk. Eftir nokkuð hoss og hopp vorum við upp í hinum stórbrotnu landmannalaugum þar sem var bara frekar mikið um manninn. Hjólin komu nokkuð heil út úr þessu nema að aftari bremsudiskur hjá mér hafði beyglast en það var lagað fljótt og örugglega. Veðrið var