Fara í aðalinnihald

Hús- og littekja

Það eru sennilega fáir sem ekki hafa heyrt af hústökukúltúr þeim sem tíðkast í Danaveldi. Nægir að nefna Ungdomshuset og Kristjaníu, en nú á síðustu mánuðum hefur í báðum tilfellum verið bundinn formlegur endir á hústökuna. Því miður þarf ekki að líta sér fjær til að upplifa áhrif hústekju, við erum svo að segja í hringiðunni.

Að littekjunni er það að frétta að heiðskíran og sólríkan himininn höfum við haft brosandi yfir höfðum okkar að undanförnu. Um helgina var svo loksins orðið stuttermahæft og er afrakstur 8 tíma útiveru í dýragarðinum og Valbyparken beinlínis rauðglóandi á örmum mínum og andliti í kvöld. Hanna er með afar smekklegan, rauðan prestkraga; svona hálsmálslaga.

Hústaka. Við bíðum enn eftir að "Mustafa" láti finna sig og mæti á fógetafund til að ræða ólögmæta dvöl hans í húsinu sem við bíðum enn eftir síðan 1. mars. Merkilegt hvað eymingjum skal takast að láta reka á reiðanum í réttarkerfinu. Á meðan erum við hálfgerðir hússníklar í fullhúsgagnaðri (og fataðri) íbúð Kelds sem af algerri góðmennsku sinni leyfir okkur að leigja eins og þurfa þykir. Vonandi tekur þetta enda sem fyrst og við bíðum nú eftir næstu fundaratlögu í maí. Þá getum við vonandi fengið allt dótið okkar til baka sem hýrist nú í kjallararými búslóðargeymslunnar upp í Hörsholm. Ekkert minna en flugeldasýning og grillveisla mun duga til að fagna þeim degi sem við flytjum inn.

Ummæli

Vinsælar færslur af þessu bloggi

Úps!

Svið: Á leið heim í lestinni sunnudagskvöldið 4. janúar Persónur: fjölskyldan situr með 4 stk ferðatöskur, nýkomin úr flugi frá 2 viknar fríi á Íslandi Ásta Lísa (ÁL): Pabbi, ég þarf að pissa Pabbinn (ég): Ok, klósettið er bara hérna rétt hinu megin við hornið. Taktu í hendina á mér, lestin vaggar svolítið og við gætum dottið. Hérna er þetta. Prófaðu að ýta á takkan, þá opnast hurðin (ÁL ýtir á takkann og við blasir miðaldra feitlaginn maður sem situr á salerninu "í hægðum sínum") Ég: Úps, fyrirgefðu. Vissi ekki að það væri ólæst. (ýti aftur á takkan og loka hurðinni aftur. Það kemur ekki í veg fyrir að 2,27 rúmmetrar af geigvænlega fúlu þarmalofti sleppa fram í ganginn. Við röltum til baka og setjumst í sætin sposk á svip. Allir í vagninum skilja og finna lykt af því sem gerðist. Vandræðaleg brosin og allir reyna að láta sem ekkert hafi gerst. Þá kemur hreinskilni barnsins...) ÁL: Það er kúkafýla (sniff sniff, sogið upp í nefið til að vera viss) ÁL: Pabbi, það er vond lykt.

Laugavegurinn hjólaður - myndir

Þann 16. júlí hjóluðum við fjórir félagarnir (ég. Lalli, Snorri og Tolli) frá Landmannalaugum til Bása í Þórsmörk, sem í daglegu tali kallast Laugarvegurinn. Þetta var í alla staða eftirminnileg og frábær ferð í góðum félagsskap sem hélt vel í þá 14 tíma sem við hjóluðum, teymdum upp brekkur, ísskafla og ár. Ferðalokin í Básum klukkan fjögur um nótt voru kærkomin með Thai hnetusmjörskjúklingarétti og mikið var gott að leggjast til hvílu í tjöldunum. Meira segja myndir en mörg orð...

Laugarvegurinn hjólaður

Þessi hugmynd að taka einn góðann hjólatúr fæddist á vormánuðum hjá meistara Lárusi. Og undirbúningurinn og stemmningsuppbyggingin fór á fullt. Ekkert var sparað til í pökkunarlistum, ferðaáætlunum og gögnum um fyrri slíkar ferðir þar sem hægt er að horfa á myndbönd, sjá gps, lesa lýsingar og sjá myndir. Spennan var orðin þónokkur á sunnudeginum 15 júlí þegar ég var að pakka í bakpoka og elda mat fyrir hópinn inn á milli þess að smyrja nesti fyrir ferðina. Mánudagsmorguninn 16. júlí stóðum við Tolli, Lárus og Snorri klárir á BSÍ eins og hinir túristarnir og gerðum okkur klára í rútuna í Landmannalaugar kl 8. Við komum hjólunum okkar fyrir í einni af tveimur smekkfullu rútunum en tjöld ofl sendum við með annarri rútu upp í Þórsmörk. Eftir nokkuð hoss og hopp vorum við upp í hinum stórbrotnu landmannalaugum þar sem var bara frekar mikið um manninn. Hjólin komu nokkuð heil út úr þessu nema að aftari bremsudiskur hjá mér hafði beyglast en það var lagað fljótt og örugglega. Veðrið var