Sunnudagurinn 12. mars rann upp og tími var kominn til að halda af stað til Ameríku. Nelly skutlaði mér niður á Skodsborg og hafði forláta ullarsokka við höndina. Sagði þá vera ómissandi í löngum flugum þar sem gott væri að fara úr skóm og fara í sokkana. Það reyndist svo alveg hárrétt.
Innritun
Ég stóð í hinni óendanlega löngu innritunarröð fyrir ameríkuflug í uþb þrjú korter en þetta hafðist fyrir rest. Ég last svolítið í námskeiðisbókinni á meðan ég silaðist áfram. Við Klaus keyptum okkur nokkra dollara og svo fórum við út í vél. Ég fékk sæti í miðjuröðinni við hliðina á móðir með 2 krakka á leið heim til USA. Greinilega af sænsku bergi brotin því börnin hétu Sven og Elsa en töluðu alveg ekta bandarísku. Og töluðu alveg heilmikið við mig um heima og geima. Flugfreyjur og flugþjónarnir drógu þá ályktun að ég væri pabbinn í þessari fjölskyldunni og ávörpuðu mig alltaf á sænsku.
Flug
Þetta reyndust rúmlega 9 klst flug sem leið bara nokkuð hratt. Kláraði námskeiðisbókina og horfði á tvær fínar bíómyndir: Walk the Line og The Weather man. Sú síðarnefnda kom nú bara nokkuð skemmtilega á óvart. Fyllti út komupappírana fyrir tollayfirvöldin. Svo lentum við í landi hinna frjálsu í Washington Dulles International í 20 stiga mollu. Fórum áleiðis í átt að tengifluginu. Það er ekkert verið að grínast með öryggismálin hér á bæ. Fyrst í gegnum vegabréfaskoðun þar sem fingraförin eru tékkuð og tekin mynd af manni. Næst var að taka töskurnar sínar og rúlla þeim að haugunum við gegnumlýsingarvélarnar. Við sjálfir þurftum líka að láta gegnumlýsa okkur og okkar dót þar sem allir fara úr skóm, úlpum, beltum, taka fartölvur upp úr bakpokum oþh. En þetta hafðist fyrir rest og ég furðaði mig á því að maður skyldi bara ekki týna einhverju í þessum hamagangi.
Næsta flug
Við þrömmuðum langa leið í átt að hliði D10 og hlömmuðum okkur niður þar til að bíða eftir að það kæmi að okkar sætasvæði í boarding. Á meðan helltus fréttirnar yfir okkur í sjónvarpinu þar sem gengdarlaust var verið að telja upp morðmál, nauðganir og aðra glæpi. Ofvaxnir líkamar svifu framhjá klæddir í skræpóttar mussur með Dunkin donuts kassa og aðrar skyndibitaumbúðir. Loksins var komið að okkur og þessi Boeing 757 þótti manni orðið vera hálfgerð rella miðað við SAS Airbus flugvélina. Eins flugtíminn, sem var áætlaður 5,5 klst til Seattle. Þetta eru nú samt sömu flugvélatýpur og notaðar í millilandafluginu milli Íslands. En skemmtikerfið reyndist bilað. Engin bíómynd né músik. Þá kom sér vel að hafa MP3 spilara og lestrarefni. Matur var seldur um borð en úrvalið var orðið mjög takmarkað þarna aftast í vélinni og ég fékk síðasta salatbakkann þar sem allar samlokur voru búnar. Sessunautur minn varð að sætta sig við einhvern snarlkassa sem flugfreyjan reyndi nú að selja henni sem "æðislegur, það er bara allt gott í þessum kassa og bla bla". Ég bauðst til að skipta við hana, en hún sagði þetta vera í lagi. Væri bara svona dagur, hefði verið að koma til USA frá Róm í gær, væri á leið til Seattle í tengiflug til Alaska. Við vorum nokkurn vegin á sama báti hvað varðaði flugþreytu.
Komið til Seattle, upp á hótel að sofa
Töskurnar voru komnar í skottið á bílaleigubílnum okkar um kl 21 að Seattle tíma (3 að nóttu CPH tíma). Engin smádrossía: Cadillac DTS V8. Djordje var smá óstyrkur að keyra svona stóran bíl í Seattle en okkur tókst að komast nokkuð klakklaust að hótelinu. Herbergin reyndust nokkurs konar íbúðir og fékk ég reyndar úthlutað tvílyftu með 2 tvíbreiðum rúmum, 3 sjónvörpum, eldhúsi, 2 baðherbergjum og þar fram eftir götunum. Góð sturta og beint í rúmið, enda kominn sólarhringsvaka í ferðalögum.
Ummæli